2007 yapımı 160 dakikalık biyografi/suç/dram kategorili, andrew dominik'in yönettiği, roger deakins sayesinde sinematografisinin muazzam olduğu(oscar adaylığı ile yetindi malesef) nick cave bezeli soundtrack'leri ile muhteşem bir film. Görsellik/müzikler/oyunculuk enfes, süresinin uzunluğu gram sıkmaz. Kesinlikle arşivlik ve özellikle alt yazılı izlenmeli. 2 oscar adayı/25 ödüllü filmin imdb notu 7.5 https://galeri.uludagsozluk.com/r/1342806/+
Baş rollerinde; brad pitt, casey affleck, sam rockwell ve jeremy renner yer alıyor.
--spoiler--
Casey'in performansı mü-kem-mel! zaten robert ford karakteri ile 2008 de oscar'a aday olmuştu. casey, 19 yaşlı robert ford'u 32 yaşında iken canlandırmıştır. önce robert karakteri için jeremy renner düşünülmüştü ama yaşlı göründüğü için rol casey'ye verildi.
robert Bir an ezikliğin zirvesine çıkarken, bir anda sinsi aynı zamanda korkak olabiliyor ve tüm bunları sadece gözleri ile yapıyor https://galeri.uludagsozluk.com/r/1342813/+
Göründüğü her sahne harika ama özellikle 3 tanesi müthiş.
1. Topluca yemek yedikleri ve robert'in jesse ile olan benzerliklerini saydığı sahne. Jesse'e öyle hayranlıkla bakıp anlatıyordu ki! Sen 1.75 boyundasın ben de, gözlerin mavi, benim de.. devam ettikçe gülümsüyor gözlerini kaçırıp utanmaya başlıyor, sonra jesse küçük bir hikaye anlatıyor. O anda robert'in yüzünün değişmesi ve sinirlenerek jesse ile konuşması çok iyiydi.
2. Robert'in jesse'in evinde yalnız kalma sahnesi. Onun bardağından su içmesi, gömleğini giyip yatağına uzanması, göğsündeki kurşun yaralarını hissetmeye çalışması, parmağını bükmesi..https://galeri.uludagsozluk.com/r/1342821/+
akabinde pencereden içeri dolan güneş ışığında robert'in gözlerinin parlama anı muazzam! Burda Görüntü yönetmenine tekrar değinmem gerekiyor, çekim açıları fevkalade.
3. Jesse'in her şeyi bildiğini anladığı an. O korku anı, sandalyeye oturuşu, sesinin içine kaçması, jesse'e bakışları anlatılamaz..https://galeri.uludagsozluk.com/r/1342814/+
Bir de bonus olarak gece aynı odada kaldıkları ve robertin kalkıp silahı almaya çalıştığı sahne var! Casey'nin ne denli şahane oyuncu olduğunu görmek için sadece ordaki yüz ifadesinin görülmesi yeter. Adam oynamıyor yaşıyor ve her sahnede kendini aşıyor, sırf bu yüzden aşık oldum ona..
Brad pek sevdiğim bir oyuncu değil fakat jesse olarak şahane performans sergilemiş. Nerdeyse izlemediğim filmi kalmadı, bu yüzden rahatlıkla en harika performansının bu olduğunu söyleyebilirim. Robert'in başını okşadıktan sonra boğazına bıçak dayadığı ve bağırarak konuştuğu sahne çok etkileyici. Mimikleri, değişen ses tonu ve bakışları, sonrasında attığı kahkaha falan on numara. O sahneyi ne zaman izlesem "oha lan" tepkisi veriyorum. Vurulma sahnesindeki doğallıktan bahsetmiyorum bile..https://galeri.uludagsozluk.com/r/1342818/+
--spoiler--
Uzun zamandır hakkında yazmak istiyordum, zira yazmadan rahat edemem. Izleyin izletin, durağan ilerlemesine ve 160 dakika olmasına da aldırmayın. Şahsen, "Sıkıcı yea" diyenlerin ağzına terlikle vuruyorum.
jesse james adamlarını tek tek öldürmekten ziyade onları cezalandırmayı seçip fani hayattaki nefeslerine son verir. çünkü kurallara karşı gelmiş hatta hayatlarını adadıkları kişinin arkasından iş yapmaya kalkışmışlardır. bu işleri planlarken dahi rahatsızlık duydukları halde dönekliğe devam etmeyi tercih edip zevk almaya çalışmışlardır. lakin bu zevk ten daha çok tüm benlikleriyle hissetikleri korkuya sebep olur. sonlerının ölüm olacağını -jesse james i arkadan vurma, yakalatma gibi niteliksiz düşüncelere girdiklerinde- kendileri de biliyorlardı. yazık ki buna engel olabilme erdemine erişecek kişilikte değillerdi.
--spoiler--
jesse james öldürülmek istendiğini anladığında kendi içerisindeki tutarsıkları sebebiyle sonunun böyle olması gerektiğine inanmış ve yenilgiyi(kazanmayı) tercih etmiş olabilir. yani bunu hakettiğini düşündüğüne inanıyorum. yoksa her ikisini de pek tabi haklayabilirdi. arkasından vuruluyor olmayı tercih eder çünkü bu, onu vuranların değersizliğinin daha iyi ifadesidir.
jesse nin adamları, korktukları ve karşı gelemeyeceklerini bildikleri için ölmüştür. ama jesse, sonunun böyle olması gerektiğine inandığı için öldürülmüştür.ben bu kanaatteyim.
--spoiler--
bu bana biraz da jack london ın cinayet şirketi adlı romanını hatırlattı. kurallar her zaman geçerlidir her ne olursa olsun!
--spoiler--
ayrıca robert ford un açısından bakacak olursak aşık olduğu, idol olarak neredeyse taptığı jesse james in kendisini öldürmesinden çok o nun eşsiz gücünden korkmuş ve kendisine yenik düşmüştür. her ne kadar bu yenilgiden çok sonra pişmalık duysa da.
--spoiler--
bu nedir biliyor musunuz? sonunu düşünmemek dolayısıyla öngörüsüz olmak, gerçeklere tek taraftan bakıp kahraman olacağını sanmaktır. kısacası ahmak olmaktır.
kim bilir belki de ahlak böyle oluşmuş ve oturmuştur. neden, çünkü halk tüm işkence ve yaptığı hırsızlıklara rağmen jesse james i kahraman ilan etmiştir. belki kahraman olmasının ardında dürüstlüğüne yenik düşmesi yatıyordur. fazla abartmış olabilirim. henüz etkisinden kurtulamadım.
insan, içgüdüsel olarak rahatsızlık ya da olmamışlık hissettiği şeylerden uzak durmak yerine, rahatsızlık duyduğu şeye ya da kişilere karşı yüzyüze durmayı tercih ediyor. yani bu kişinin yanında olmasından tuhaf bir zevk alıyor ya da rahatsızlık duyduğu şeyi yapmaktan çekinmiyor. filmden kendime çıkarım yaptığım ana tema bu.
spoiler olabilir:
yoksa ileride bir gün robert ford un jesse james in başına bela açmasından hiç kuşkulanmadı derseniz, filmden hiç bi halt anlamamışsınız derim. hiç bir şeyden korkmayan her türlü oyunu çözümleyen jesse, robert ın ne yapacağını merak etmiş ve bu merakından zevk almıştır. robert ın tutarsız davranışları hem bizi hem de jessi yi meraklandırmıştır. jesse james in hastalıklı hali ise sonunu yaşamasına boyun eydirmiştir. spoiler bitti
film, daha önce müziklerine kaptırılmış bir kalpte olduğum için, bakıyorum, fakat gözüm görmeden, kulağım duymadan, zihnimin ön plana çıkmayan taraflarından bünyeme yayılan, vakıf olma hissini yaşattı. sanki sahneleri biliyormuşum da şimdi su üstüne çıkarıyormuşum gibiydi. filmle aramda farklı bir yakınlaşma oldu. biraz ürkütücüydü. ama gerçekti işte.
filmin kahramanı jesse james ti evet. bunu işlerken jesse nin acımasızca çocuğu yumruklaması, kulağını koparmaya ramak kalasıya kadar çekmesi onun güçlü fakat bir okar da zaaflarına yenik düşmesiyle açıklanabiliyor bünyemde. peki ara sıra da olsa zaaflarının esiri olmak güçzüslük belirtisi değil miydi? hayır değildi. bu olsa olsa ihtiraslarının su üstüne çıkmasıydı. her ne kadar bu sahneyi görmekten rahatsızlık duymuş olsamda filmin en başarılı yanı olan tarafsızlığını bu şekilde sunmuş olmasından da hoşlandığımı dile getirmek zorundayım.samimi buldum da diyebiliriz.
trende paraları almadan önce adamı tamamen duygusuz bir şekilde yaralaması hatta bayıltması da bu sahnelerden bir diğeri.
--spoiler--
nick cave filmin sonlarına doğru robert fort un sinirlenmesine sebep olan jesse james in şarkısını söyleyerek gitarıyla sahnede boy gösteriyor.
sonuç: önce müziklerini dinleyin ve filmi izlerken kendinizi zihninize bırakın.
neredeyse 3 saat boyunca 1 saniye bile sıkılmadan izlediğim süfer film. brad pitt yine harika yine fantastik fakat yalnız değil bu sefer yanına, biraz sürpriz olsa da, cassey affleck de eklenmiş. müzikleri güzel ve hikayesi, kurgusu sonu bilinse de izleyiciyi hiç sıkmıyor.
gördüğüm kadarıyla çoğu sözlük okuyucusunun yazarının -bu durum tüm sözlükler için geçerli- filmde sürpriz bir son, bir plot twist görmek maksadıyla bu filmi izledikleri. Öncelikle ya "jesse james öldürülüyormuş, ben bilmiyordum katilde robert ford'muş shit!" şeklindeki veryansınlarını anlamak mümkün değil. Kardeşim bir kere bu film hikaye odaklı değil karakter odaklı, ve tüm bu karakterlere de muazzam bir ruh üflenmiş hem brad pitt hemde casey affleck tarafından. he film uzun mu, uzun. Ama bu en başından belliydi sinemayla hasbıhali olanlar bilir bu filmin ne doğru dürüst resimleri çekti, ne de trailer'ı yayınlandı. Yani ortada tüm filmi 3,5 dakikaya sığdırılmış trash filmlerden değil bu. Transformers'ta da robotları hiç görmemiştik mesela, ya da war of the worlds'te uzaylıları, sonra i m legend'ta yaratıkları vs...
öncelikle bu film sinemada izlenecek bir film değil, gerçekten sıkıcı. özellikle mesai sonrası gidildiyse cidden ambale olup çıkmak mümkün. Ayrıca kovboy filmi dendiğinde aklına iyi kötü çirkin, clint eastwood gelenler gitmesin bu filme. daha ziyade Sam Peckinpahthe wild punch'ı sevdiyseniz gidin. gerçi gidecek hali kalmadı dvd'si çıktı zaten. ne diyorum lan ben.
buraya ''sıkıcıydı, uzundu'' gibi çiğ entry giren ergen yazarları dikkate almadan izleyin dediğim film.
uzun zamandır bir film için entry girmemiştim, bu filmi az önce izledim ve hemen kendimi sözlükte buldum.
spoiler vermicem ama tam bir psikolojik gerilim filmi diyebilirim, insan; e hadi artık vur şunları diye kendini yeyip bitiriyo arkadaşlar, filmi izleyin ne demek istediğimi anlarsınız.
dehşetle izlediğim filmdir efenim karakter analizleri kişisel çatışmalar ve daha nicesi bana uzun zamandır güzel bir film izlemediği hatırlattı ayrıca müziklerin dehşet olduğunu söylemeden geçemicem ve tabiki cassey affleck'in şahane oyunculuğunu da eklemek gerekir. film ağır durgun sularda işleyen düşündüren filmdir.
