bu eylemi yabancı filmlerde hep görürüz. ne hikmetse batı uygarlığı mensubu her evde telesekreterli telefon vardır. bunlar yarım dakka evlerinde oturmadığından makineleri mesajla dolup taşar. halbuki, ayağı kırık it gibi dışarda dolaşacağına efendi gibi evinde otur, telefona sen çık. hem karşındaki de bi insan sesi duysun di mi? ama yok...
evet... kahramanımız telefon eder karşı tarafa, böyle genel dinleyici kitlesine uygun bir karşılama mesajı çıkar:
"merhaba, en sevdiğiniz dostlarınız makkenzilerin evini aradınız ama yanlış numara.. şaka şaka ehe.. şu an evde yokuz(ne zaman oldunuz ki amına koyim!). bip sesinden sonra mesajınızı bırakın. biz sizi ararız. ya da aramayız ehe ehe...."
bip sesi duyulur. eleman konuşmaya başlar:
"selam cilyın.. sana ulaşmaya çalıştım ama çoktan şehirden ayrılmıştın. ben şey için aramıştım... ee neyse o kadar önemli değil. ama dur: sadece seni sevdiğimi söylemek istemiştim. evet seni çok seviyorum. seni şimdiden çok özledim. umarım seyahatin güzel geçer. döndüğünde belki ben çok uzaklara gitmiş olurum. ama seni hiç unutmayacağım. neyse uzattım. kendine iyi bak. seni seviyorum. bay..."
olay aşağı-yukarı bu. ama kardeşim ben bunu hayatta yapamam ya. ne lan bu?! çok saçma bi hareket bence. sırf şov anasını satayım. yok seni seviyorum da zart zurt. siktir git suratına söyle olum!
ayrıca bu telesekreter nasıl bir duygusal tatmin ünitesidir, onu da hayatta idrak edemedim. kaldı ki, ben bu alete karşı "gelirken 2 ekmek 10 tane de yumurta al" bile diyemem, utanırım.
