Evde Kolumu unutmuş gibi olurum bütün gün.
Hep bir yanım eksik.
Ne çok titrer şimdi o bensiz?
Kimler arar onu da cevap veremez...
WhatsApp'tan kaç mesaj gelmiştir kim bilir?
Ya kombi bakım, digiturk, internetsiz ev kalmayacak?
Onlar da aramış mıdır?
Umrumda bile olmaz evden çıktıysam bir daha bir telefon için geri dönmem. Hatta bazı yerlere bilerek götürmediğim oluyor muhabbet bozulmasın diye.
Son sınıftayken okula çok telefonsuz gitmişimdir. Kendimi gayette rahat hissediyorum.
Fark edildiği anda insanın başından aşağı kaynar sular dökülür. Eve döndüğünüzde bilmem kaç sohbetten yüzlerce mesaj, onlarca cevapsız aramayla karşılaşabilirsiniz.
Sizi değil, sevdiklerinizin aklını yitirmesine neden olan unutmadır.
Lanet olsun böyle bağımlılığa ve beklentiye!
Her istediğinizde, kişiye ulaşma, konuşabilme lüksü ve rahatlığı nedir, sahiden böyle bir hakkınız olduğuna inanıyor musunuz?
Telefonu evde unutabilirim, bu benim acilde kan veriliyor, komaya girmek üzere olduğumun göstergesi midir Allah aşkına?
Bi sakin olun!
Akıl, izan' ı devreye sokun çok rica ederim!
