eğer sevgilinizle konuşuyorsanız ve sevgilinizle konuşmadan önce ciddi bir meşguliyetiniz yoksa, kendinizi bir anda gözleriniz kapalı bir şekilde yatağınızda uzanmışken fark edebilirsiniz.
başkalarının seninle oynayıp eğlendiğini fark etmemek.
misal biricik abim ne zaman etrafımda telefonla konuşsa kalemdi kağıttı ne bulsam telefon olmayan eline tutuştururum. kalemi çevirmeye başlar elinden alırım. ne olduğunu idrak edebilmiş değildir. tekrar kalemi tutuştururum eline. bir şeyler çizmeye başlar kalemin tepesine basıp ucunu kapatırım. farkına varmaz çizmeye (?) devam eder.
en nihayetinde telefon görüşmesi bittiğinde bütün yaptıklarım zaman aşımına uğramış olur.
kurdana ulasmaktir. ne zaman telefonla 2+ dakika gorusme yapsam, bitiminde agzimda bir kurdan buluyorum, nasil geliyor ne ara aliyorum farkinda degilim. eger yoksa muhtemelen o an ortamda kurdan yoktur. olsa bulurdum!
elinizde kalem, önünüzde kağıtla uzun bir konuşma yaparken farketmeden sanat eserleri ortaya koymanıza sebep olanlardır. öyle ki telefonu kapattığınızda "bunu ben mi yaptım len?" deyip resmi/ şekli incelemeye başlarsınız. ve başka zaman onu yapmakla asla uğraşmayacağınızı düşünürsünüz.
yakında telefonla konuşurken ortaya koyduğum sanat eserlerinden oluşan bir sergi açabilirm.
etrafta tur atmak.
bir gün uzun bir telefon görüşmesinde canım sıkılıp okulun etrafında dolaşıyordum ve kalabalıktan biraz uzaklaşayım diyerek otluk alana girdim * orada dolaşırken de canım sıkıldı ve bir anda karşıma musluğumsu bir şey çıktı ben onunla oynuyordum bozuk yeaaa diye düşünürken çeşme birden akmaya başladı ben çığlık attım. ıslanan üstüme mi üzüleyim
yoksa noldu lan kıza deyip yanıma gelenlere mi yoksa telefondakine rezil oluşuma mı üzüleyim bilemedim tabi.
