kişinin ne kadar kendisi ile barısık oldugunu ölçen bir mutluluktur. cünkü kafanızda tasarlar ve ona göre yaşarsınız. daha sonrasında gerceklerle yüzleştiğinizde acı acı koyar ama olsun. bu arada dikkat edin bu olay bağımlılık yapabilir.
hele ki onun başkasının olduğu öğrenilirse devreye şu şiir girer
gözlerin gözlerime değince
felaketim olurdu, ağlardım
beni sevmiyordun, bilirdim
bir sevdiğin vardı, duyardım
çöp gibi bir oğlan, ipince
hayırsızın biriydi fikrimce
ne vakit karşımda görsem
öldüreceğimden korkardım
felaketim olurdu, ağlardım
ne vakit maçka'dan geçsem
limanda hep gemiler olurdu
ağaçlar kuş gibi gülerdi
sessizce bir cigara yakardın
parmaklarımın ucunu yakardın
kirpiklerini eğerdin, bakardın
üşürdüm, içim ürperirdi
felaketim olurdu, ağlardım
akşamlar bir roman gibi biterdi
jezabel kan içinde yatardı
limandan bir gemi giderdi
sen kalkıp ona giderdin
benzin mum gibi giderdin
sabaha kadar kalırdın
hayırsızın biriydi fikrimce
güldü mü cenazeye benzerdi
hele seni kollarına aldı mı
felaketim olurdu, ağlardım.
yani öyle bir mutluluk yoktur içiniz yanar sonsuz bir ızdırapla beklersiniz ki bu yaşamanın en korkunç halidir.
zannımca gerçekten mutlulukların en büyüğüdür. tek taraflı da olsa aşık olmayan birisi için hayat çekilmez bir şeydir. karşılıklı olan sevgiye dönüşür, oysa tek taraflı aşk "aynı gökyüzünün altındayız" dedirtir. insan eve kapanmaz, boş boş gezer ki belki rastlaşırız bir yerlerde diye. gözlerinin içinden anlarsın aşık olanı.
insan tek taraflı olduğu zaman aslında mutlu olduğunu, aşkına karşılık alıpta üzüldükten sonra anlar. Öyle şeyler yaşatır ki karşındaki, keşke uzaktan sevseydim dedirtir.
