günümüz gençlerinin % 70 idir. ne bir yetenek var, ne bir meslek, anne babası da zengin değil asgari ücretle çalışıyor masumlar. kıza bakıyorsun paris hilton gibi o mağadan bu mağazaya koşturuyor. ortamlarda falan über özgüven. ulan bi biz beceremiyoruz şöyle yaşamayı. neyine güveniyorlar bilmiyorum..
Tek sermayeyi vücuduna bağlarsan ben sana şirketinin grafiğini çizeyim buradan canım arkadaşım,
20'sine kadar yükseliş
29'unda pazar pick noktası
35'inde mamülün pazar payını kaybetmesi
42'sinden sonra piyasada ölüş.
49'undan sonra da malum.
Madem "mal"lardan konuşuyoruz mamülün hayat seyri diye bir şey var. Malına can katmak adına biraz beyin sipariş edersen, beynin içerisine de (hayat seyri döngüsünü mamül ömrüne eşit tutarak söylüyorum) işlevi arttırıcı deneyimini katabilirsen daha rahat bu rekabet piyasası içerisinde yer alabilirsin. ve ömrün daha uzun olur.
Ama ben diyorsan; bugün için konuşurum, o zaman hepimiz açalım kıçlarımızı biralar şirketten bugünlerde nasıl olsa...
ayrıca sonradan aklıma geldi bu da işin başka bir boyutu: (bkz: adriana lima)
