cafede, yemekte, iş yerinde, evde, müşteri ile, kapı komşum ile, öz kardeşim ile, sevgilimle, arkadaşlarımla, yoldan geçen kemalist amcamla hemen her gün zaten siyaset meydanı açmıyormuşuz gibi, hepimiz zaten ayrı ayrı bu yarın sabaha neye uyanacağımız belli olmayan gündemde darmadağın olup yay gibi gerilmemişiz gibi
şu bir boka yaramaz sözlüğe ederi kadar görüp bir lunapark mı desem, bir bahar dallı bahçe mi desem, yoksa anadan üryan erkek hamamı mı(hihihi), yoksa bir tımarhane mi desem bilemediğim sözlüğümde bir rahat teneffüs penceresi addetme durumunda olan yazardır da.
Yapmacık olmamıza gerek yok herkesi güldürme eğlendirme derdine neden düşeyim. Gülmeyi istiyorsa zaten neyle mutlu oluyorsa onu yapar. iyi görünceğim diye bir yalancı haline düşemem. Herkesi mutlu etme çabasına giren insan samimiyetsiz birisidir. Kendini olduğundan farklı gösterir, ben böyle değilim. Gerçek neyse taraf tutmadan onu söylerim. Yapan yapar, kendi bileceğidir ama hayatta her zaman farklı birisi gibi görüneceğime kendim olmayı tercih ettiğim için bunu ben yapmam gerçeği.
