Seçilmiş bir hobi olduğunu düşünmüyorum. Hayatın koşulları insanları tek başına yaşamaya gark edebiliyor. Genelde zengin yada fakir (orta halli olmayan insanlarda gördüm bu durumu).
Gıpta edilebilecek bir tarafı yoktur. Uzun vadede bu daha iyi idrak edilir. Zor bir hayattır.
Dışarı çıkmak istediğince arayabileceğin arkadaşların varsa güzel. Ara sıra dışarı çağıran arkadaşların, evine davet edebileceğin arkadaşlar falan olunca iyi. Ama bu davet işine pek alıştırmamak gerek bir süre yalnız yaşadıktan sonra evdeki ikinci kişi tam bir zulüm olabiliyor.
Hayatı daha kıymetli hale getiriyor. Mesela banyoda düşüp kafanızı çarptığınızı düşünelim. Yanınızda biri olsa ambulans çağırır ya da alır hastaneye götürür. Büyük bir darbe değilse muhtemelen ölmezsiniz.
Yalnız yaşıyorsanız, bilincinizi yitirdiğiniz bir durumda kan kaybından bile ölebilirsiniz.
3 aydır yaptığım ve artık uzun yıllar devam edicek olan eylemimdir. bolu dan selamlar.. benden selam olsun aibüye.. memur hesapları yapar oldum bulaşık yıkamayı yemek yapmanın inceliklerine nail oldum birde her bok zamlanmış lan ince hesaplarda görüyoruz.
var ya,tam yalnız yaşamak kötü bişey bi kadıınla hayatımı paylaşmam lazım diyip bi kadını hayatıma sokuyorum, sonra bi bakıyorum ki karı benim donlarıma bile karışıyo, e tabii mecburen ziktirediyoruz, sonra ulan bu yalnız yaşamak çok iyi bişeymiş be yaa, diyorum.
benim yaptığım bir aktivite, çok da memnunum. kitaplarım müziğim, bilgisayarım ve ben...haa kadınlarla da olayımız olur, ama gene kendi yuvama geri dönerim.
Herkes bana ne kadar zor olacağını anlatıp durmuştu ama kendi evime çıktıktan sonra acayip Mutlu oldum desem yeridir. Kendi bardak takımın, kendi lamban, kendi halın, kendi çalışma odan. Her şey zevkine göre daha ne olsun yani. Mutfakta bile sen ne istersen o pişer. Kendi kendine şarkı söyleyip yüksek sesle tvde film de izleyebilirsin. Kendinin en yakın arkadaşı olmak gibi yani.
resit olur olmaz duzenli bir calisansaniz acil yapilmasi gerekendir. benim 10 sene oldu. zordu.
Kedilerim beni terketmeseydi ve evde bir ses olsaydi daha iyi olurdu ama.
öncelikle şunu söyleyeyim, bilen de bilir zaten ben aileme çok düşkün anneci, babam ile de maşallah arası çok kötü olmayan bir bireyim. ve henüz bekarım. elbet bir yerde uygun biri ile kısmetli şeyler olacaktır. neyse uzatmayayım demek istediğim başka şey. tüm bunları bilerek söylüyorum ki, kısa sürede olsa tek başına yaşamanın, kendi başının çaresine bakmanın, bazen işte o özgürlüğünüzün keyfini, ya da yalnız kalmanın hüznü de olsa dibine kadar yaşayın derim. faydası oluyor.
kendimi bildim bileli tek başına yaşarım. aslında harikulade güzel birşey. ama şöyle olursa; haftada 1 2 gün kız arkadaşın gelicek haftada bir iki gün arkadaşların gelicek yiyip içip muhabbet ediceksin kalan günler sana kalıcak.
Birkaç kısa dönem hariç on yıldır evimde sadece kedilerimle arkadaşlık yapıyorum. ilk zamanlar sessilik çok zor geliyordu, şimdi bağımlılığım oldu resmen. En ufak gürültüye bile tahammülüm kalmıyor geceleri. En güzeli de kapını kapattığın an her türlü hayhuydan uzaklaşıp kendi dünyana dalmak. Hiçbir şey yapmasan bile kendini dinlemek en güzeli.
