her işi yapmayı öğrenmekten başka bir iyi yanı yoktur, gençlik hevesiyle vayy ne güzel yalnız kalıcam kimse karışamayacak falan diye havaya girmeyin. 3. gün sonunda kendi kendinize konuşmaya başladığınızda anlıyorsunuz ne bok yediğinizi.
Tamamen zaruri olarak yaptığım eylemdir. Hiçbir zaman ayrı eve çıkayım,tek başıma yaşayayım, özgür olayım gibi bir derdim olmadığı için en başından beri sevemediğim eylem.
Şu da var “ev arkadaşı ister misin?” deseler onu da istemem.
Yanlız yemek yer, yanlız uyur, yanlız takılırsın eve gelince ses seda olmaz, evcil hayvan bi nebze çözüm olsada yanlız yaşamak sorundur. Zordur. Birçok insan hayatının bi evresinde denemiştir ancak genelde denemeyenler çok güzel olduğunu sanır. Değildir bir süre sonra duvarlardan nefret edersin, tek yemek istemeyeceğin için bazen aç yatarsın yemeğe bulaşığa üşenip. Hastalanırsın ne çorba yapan ne su getirilen olmaz. Zordur vesselam.
3 yıl yaşadım. Gayet de güzeldi. Diğer entrylere de bir baktım da bunları yazan yazarlar ruh hastası olsa gerek. Ki zaten entryi okuyunca gayet net belli oluyor.
aile yanı da çok güzel tabi ama ben 6 yıldır tek yaşayan biriyim herşeyine alıştım.başlarda zordur tatil dönüşlerinde boş eve dönmek de tüm sorumluluğun senin omuzlarına binmesi zordur. insanın alışmayacagi birşey yok. kendi ayaklarının üstünde durmayı öğrenmek için güzel bir yol
depresyonundan, özgürlüğünden ziyade kullanılan elektrik ve suya göre gelecek faturayı hesap ettirerek ona göre akşam gezmelerini ve bilimum masrafları kıstırıp kendiliğinden gelişen bir çeşit ev hapsi.
“bu ay çok çamaşır makinesini çok kullandık, su faturası gümbür gümbür gelir. o zaman al bize iskender” diyerek bir çeşit kendini cezalandırma türü. belki de bir diyet.
Yorumları okudum da yaşlanınca gorucem ben sizi yazanlar olmuş. Yani diyor ki evlenin önce eşiniz sonra çocuklarınız size baksın.
Ben bu fikre katılmıyorum. Yani böyle bir hesaba girmek o çocuğa yazık. 18 yaşına geldi mi evden gitsin, hayatına baksın. Ölene kadar size hizmetçi olarak yaşaması gerekmiyor. Ha sizi severse sayarsa zaten arada elinizi öpmeye gelir ama evlenene kadar Uşak muamelesi yaparsanız evden çıktığı an bir daha bayramda bile gelmez.
Evlenecekler bunun için evlenmesin hayatı paylaşmak için evlensin. Eğer öyle birini bulursanız.
Güzel bir şey diye düşünürüz ama ileride işin rengi hiç öyle olmaz. Mesela kafa rahattır tamam da duvarlar üzerine üzerine gelir bir vakitten sonra. Konuşacak insan aramaya hasret kalırız. insan sosyal varlıktır nede olsa.
bir süreliğine de olsa deneyimlemek istediğim şey. sessizlik arada bir illa ki sıkıcı gelecektir ama sessizlik istediğin an bitmeyen bir kargaşadan iyidir.
Ben liseden çıktığımdan beri yalnız yaşıyorum. Üniversite döneminde evde ve kredi yurtlarda kaldım ama esasen hep yalnızsınız. Bugün de arkadaşlar gelir ben onlara giderim vs. ama evli ve çocuklu degilseniz eve kim gelip giderse gitsin sonuçta tek başına olma durumu var.
Ben tek başına değilim aslında. Kedim var. Belki bir insan değil ama yine de canlı.
yalnız yasamanın en kotu yanı ozellikle eve misafir hele ki yatılı misafir geldiginde deli gibi sıkılmaktır. ozgurlugunuzun elinizden alındıgını zannedersiniz ve bir an once tekrar yalnız kalmak istersiniz. en azından ben oyleyim.
