En güzelidir. Biriyle uyum sağlama derdi yok, birini ikna etme derdi yok, birine beğendirme derdi yok. Neye ikna olursam onu yaşayıp neyi beğenirsem onu tercih ederim durumudur. Hele bir de bu duruma alışıldaysa çevreniz tarafından linç edilmeniz olasıdır fakat onu bile dert etmez yine köşenize çekilirsiniz...
mutlu olmasını bilen insandır. ama ben salağım abi ya vallahi salağım. öyle kabullenip, vay dürüstlük falan dedirtmek de değil amacım. neden böyle dedim. çünkü ben tek başıma aslında mutlu oluyorum. ama sanki herkes yalnız değilmişcesine, herkesin birisi, birinin herkesi varmışcasına, tek başıma mutlu olurken bunları aklıma getirip mutsuz oluyorum anasını satayım.
Benimdir, insanlar beni mutsuz ediyor. Hele kalabalık ortamlar... iyice geriliyorum. En sevdiğim arkadaşlarımla geçen bir günümde dahi canımı sıkacak bir olay, bir laf ediliyor. E böyle olunca dışarı çıkasım gelmiyor, yalnız olmak çok güzel. Kimseyle konuşmak yok, yürürken yere düşeceğim tedirginliği yok, yanlış bir laf etme ya da kekeleme korkusu yok. Yeni ortamlarda yeni insanlarla tanışma durumlarına hiç girmiyorum inanılmaz panik oluyorum. Bunların hepsi korkunç şeyler. En güzeli 3 4 ay evden çıkmayıp evde vakit geçirmek. Tüm sevdiğin aktiviteleri her gün yap, seni kıran, üzen, laf sokan kimse yok. Canını sıkacak olay yaşanmıyor evde, mis.
Alisveristeyken telefonum hic calmiyor ve konsantrasyonum hic bozulmuyor.
yemeklerimi tek kisilik yapip tikasiya yiyorum.
gece istedigim saatte uyuyup trip cekmiyorum.
planlar yaparken tek kisiyim ohh.
arkadaslar mi sevgili mi diye ikilemde kalmiyorum ?
maddi olarak hic arti giderim yok.
istedigim yerde istedigim kisiye kur yapabilirim evet.
ulan herseyden once yuzum guluyor. anlatabiliyor muyum. bunlardan daha ne mutluluk var ki Su hayatta?
Dipnot: daha editlerim burayi ben.
Edit1: istediğin zaman kapıyı çekip çıkarsın ve "nereye bu saatte" veya "gelirken yoğurt al" diye seni geren olmaz.
Bu bir seçimse, ve bu şekilde huzur bulacağına inanıyorsa mutlu insandır, tartışılmaz, sorgulanmaz.
Her ne kadar kabile şeklinde yaşamak zorunda olmasak da, sürekli bir yalnızlık halinin de çok keyifli olmayacağına inananlardanım.
Yalnız olmakla barışık olmak ayrı, yalnız bir insan olmak iki ayrı kavramdır.
Yalnız tatile çıkabilirim, konsere gidebilirim, kafede oturup kahvemi keyifle içebilirim, günlerce evden çıkmadan kendimle zaman geçirebilirim ama bir yere kadar!
Hayat, sevdiklerle, dostlarla, aileyle güzel beeee!
Tek başına mutlu olmayı beceremeyen insan kendine aşina değildir. Kendini tanımayan, kendini sevemez, kendini bile sevemeyen başkasını da sevemez. Başka söze ne hacet. Mutlu olmanın sırlarından en az birine vakıf olan insandır.
