herkesin arada yalnız kalmaya ihtiyacı var ama uzunca bir süre yalnız kalamıyorum ne yazık ki. olmuyor yağni yapamıyorum. hem ne demişler "yalnızlık allaha mahsustur." heh şöööyle, gel otur yamacıma.
bir hafta hadi en fazla bir ayla sınırlı olan durumdur. benim kimseye ihtiyacım yok, efendime söylim ben kendime yeterim gibi artistik söylemlerin lüzumu ve gereği yoktur.
geçici bir süre mutlu olabilen insandır.
kapıyı hep kendin açman koyar bi süre sonra sana.
evdeki her sesi dinlersin.
komşunun müzik zevkinden nefret edersin.böyle devam eder bu.
aklıma hep robert de nironun oynadığı heat filmindeki diyalog gelir. de niro terastan şehri izlemektedir. hatun yanına gelir ve sorar:
- hatun: yalnız mısın?
- de niro: yalnız değilim, kendimleyim.
hayallerle yaşamasını bilen insandır. içine kapanıktır , kendince küçük uğraşları vardır. zaman zaman kendi kendilerine bile gülerler biz onların deli olduğuna inanmaya başlarız ama işin aslı hiçte öyle değildir.
tek başına yürürken, demlenirken, müzik dinlerken ve daha sayamadığım milyon tane işte tek başınıza mutlu olabilirsiniz. ama o gece vakti, o yatak... tek başına mutlu olabilen insanı bile ağlatır, düşüncelere sevk eder. bütün gün neler yaptığını anlatamadıysa kimseye, mutsuzdur o insan.
