çocukluk döneminin en güzel şeylerinden biridir. arkadaşı ile bir mekanda tavla oynayan baba, babasıyla geziye çıkmış bir çocuk, bi adet arkadaş (role münir özkul'u düşündüm).. çaylar falan gırla giderken, iddialı bir tavla müsabakası cereyan ederken, oğlan sıkılmasın diye babanın ısmarladığı kakaodur bu.
aslında mutluluğun resmidir bu. Eskide kalan o ince baba-oğul Çizgisinin en samimi durumudur artık . ilgi bekleyen , tavladan anlamadığı halde sırf babasının yanında olmak isteyen Çocuğun bakışlarıdır o bahsettiğimiz cocuk temizliği-saflığı. Simdilerde pek kalmadık , cok samimiyiz baba oğul iliskisinde eskisine göre ama yine de hangisi daha sağlıklı orası tartisilir tabi
