- işte birader tüm olayın kilit noktası burası adam olmak.
+aynen o konuda aynı fikirdeyiz ama...
-aması yok koçum bu iş böyle !
+ senin mınıskerim o.ç
Canını yediğim güzel ülkem insanlarının sahip olmadığı, bizlere doğuştan yüklenmemiş olan özelliktir.
Haklı olmayı başarmak için bağırmak, şirretlik yapmak ve daha da ileriye götürüp şiddete başvurmak sanırım orta doğu ülkelerinde normal karşılanıyor. Sakince fikrini söylemek, anlatmak neredeyse karşılaşmadığım durumlar. Karşımdaki insanı dinlemeyi ve anlamayı tercih eden bir yapıdayım. Çoğu zaman da sakin ve soğukkanlı olabilirim. Ancak karşımdaki insan bağırmaya başladığında bende bir kırılma anı yaşanıyor. Bundan sonra kendimi tanıyamıyorum. içimden bir canavar çıkıyor da olabilir, tam olarak bilmiyorum. Keşke biri o anda beni videoya almış olsaydı daha önce, izlemeyi çok isterdim. Yeni tanıştığım bir arkadaşım "o sesin senden çıktığına inanamadım." demişti, şok olmuş.
Özetle; tartışma kültürüm karşımdaki insana göre şekilleniyor. Tam olarak sahip olmayı çok isterdim.
Eskiden özen gösterirdim bu kültüre. Ancak o kadar leş insan tanıdım ki, sonra bu kültürün ancak kültürlü insanlarla yaşatılabileceği fikrine vardım.
O leşlere şunu diyorum artık, "senin fikrinin ne önemi var oğlum, tek yapman gereken benim güzel fikrimi kabul edip itaat etmek. Seni artık düşünme ve fikrini ifade etme zahmetinden kurtarıyorum. Düşünme, ben senin yerine çoktan düşündüm ve uyguladım bile."
halbuki ahlak saygı kuralları içinde münakaşa etsek ne darp olur,ne cinayet olur,ne ölümler olur, ne de küslük bizim millet sinirlendi mi kendini kaybediyor, asabı bozuluyor,bağırıyor-sinirleniyor-dövüyor-küfür ediyor ya mapushanelik oluyor,ya hastanelik oluyor,ya allah göstermesin ölüyor veya sevgilisi yahut eşinden ayrılıyor.
