annelerimiz bizi sırtına bağlarmış da tarlada, üzüm bahçalarında çapa yaparmış.
geldiğimiz noktaya bakın. her şeyin bir koçu var.
tarkan beyefendi, elbette benden daha akıllı, donanımlı. ekonomik durumu nedeniyle de sınırsız imkanlara haiz. onu eleştirmek, ona doğru yolu göstermek benim haddime değil ama bir de hayat denen bir vazife var.
ilginç bir olaydır. batıda yaygın denmiş ben ilk defa duydum açıkçası. şimdi gözümde şöyle canlandı nedense
- çocuk acıkmış ağlıyor koç ne yapacağız ?
+ endişe etme pınar hemen alet edavatı hazırla
- hazırım
+ tamam sakin ol şimdi bebeği yaklaştır iyice
- bu uzaklık iyi mi koç
+ az daha yanaştır evet biraz daha az kaldıııı
- emmeye başladı sanırım
+ evet sık dişini dayan yapabilirsin bunu come onnn come onnnnnn.
ne bileyim lan durum normal ama benim hayal gücüm enteresan sanırım *
şu adamı (veya bu adam gibi adamları diyeyim) eleştiren adamlara şu adamın servetinin yarısını verin, işerken çüklerini birine tutturmazlarsa ne olayım.
bilindiği üzere, tarkan ile pınar tevetoğlu’nun lidya adını verdiği kızları 20 gün önce almanya’da dünyaya gelmişti. tarkan da ilk kez anne olan eşi pınar hanım’a kıyamamış, yardımcı olması için özel emzirme koçu tutmuş. olay bundan ibaret fazla da büyütmeye gerek yok. peki bu koç neler yapıyormuş, pınar hanım’ın kızını emzirirken yaşadığı sorunları çözmenin yanı sıra, anne sütü artırıcı beslenme şeklini, süt sağmayı, saklamayı, ısıtmayı ve emzirme biçimlerini öğretiyormuş.
koç nip tuck marlowe tadında çıkmazsa veya hanımsa sorun yoktur. sonuçta emzirme denen olay da ilk çocuğunu doğuran hanımlar için kolay bir süreç değil. her ne kadar kesin zaruret olmasa da baştan biraz derse ve motivasyona ihtiyaç olabilir. tabii herkes tarkan gibi zengin olmadığından, bu konuda aile hekimliklerinden veya doğum yapılan hastaneden -ya da kırsal kesimde ebelerden, aile büyüklerinden vs- destek alınsa gerektir.
