"her zaman yabancı insanlar bize dostlarımızdan daha çok sunan, veren kişiler. öyleyse yaşamımızı neden yalnız yabancılar arasında geçirmiyoruz. hiçbir beklenti olmadan, hiçbir yük olmadan ya da insanın kendi kendine mutluluk dediği kısa anlardan yoksun. tüm duyguların en güzeli duygusuzluk, öyle bir duygusuzluk ki, insanın tüm dünyayı ve tüm insanları kucaklayabileceği duygusuzluğun duygusu."
tezer özlü'nün bir kitabından kesit. bu başlığı görünce direkt bu paragraf geldi aklıma.
sadece ismini bildiğin birisiyle uzun süre dertleşmektir. seni tanımadığı için rahatça içini dökebileceğin bir ortam yakalarsın ve rahatlarsın. düşününce biraz ilginç gelir insana ama gerçekten güzeldir.
(bkz: tanımadığın bir kişiyle dertleşmek)
