arkadaş, selvi boylum al yazmalım ile gençliğini geçirmiş bir neslin çocuklarıyız, küçücük çocuklara giydirilen damatlıklar, gelinlikler... daha veletkene neşredilmiş taptaze dimağlara aile kurma virüsü. ne kadar aksini iddia edip - tatbik ederseniz edin, bünye bir saatten sonra stabil, ciddi bir ilişkiye açlık duyuyor aga. hele ki hovarda geçen seneler sonrasında ciddi bir ilişkinin tadına baktıysanız, sonrasında neredeyse her tanıştığınız kişi ile ister istemez ciddi düşünebiliyorsunuz, bir kaç saniyeliğine de olsa. * (bkz: bir arkadaşım)
olay ciddi dusunmek degildir. kimse ayrilmak icin birlikte olmuyor. akabinde dogal olarak " gittigi yere kadar" misyonu harekete geciyor. eger sorun olmaz, frekanslar uyusur ve anlasirsan zaten gidecegi yer (olum kalim olmadiktan sonra) bellidir. onun icin her ciktigiyla ciddi degilde gittigi yere kadar demek daha mantikli olur.
