Çocukken acayip fakir olduğumuz bir dönemde annem yeşil kart için başvurmuştu. Gelir durumu kontrolü için memurların kontrole geleceğini, eşe dosta "bunlar harbi fakir mi?" Diyeceğini, bizim harcamalarımızı izleyeceğini söylemişti. Ben de tabi her adımımı izliyorlar olarak algılamıştım bunu. Takım elbiseli ve hatta tanımadığım herhangi birisini gördüğümde kesin benim için geldi diye düşünürdüm. Arkadaşlarıma da bunu havalı havalı anlatırdım. Etrafta birisi olmadığı zamanlarda ise kesin birisi takip ediyor diye düşünür, ona göre hareket ederdim.
Annemdir.
Herkesin onu takip ettigini dusunuyor herkesin uyurken bile takip edildigini izlendigini dusunuyomus bakkirkoy yollari gozuktu bize yatirsak mi napsak.
