hayatımda bir kere teşekkür almıştım. onda da okulda teşekkür belgesi olmadığı için öğretmenim karnemin üzerine yazmış benim tek başarımda piç olup gitmişti.
eskilerin, şimdilerde, alışkanlıkla "getir karneni bakim, almadın mı daha karneni? aaaa sizde karne yok mu evladım, nasıl okul bu?" tarzında sorular yöneltmesine sebebiyet veren günler. *
ilkokul yıllarımızdır. ağlayanlar olurdu alamadığı zaman. acaba ne oldu diye düşünürdüm. teşekkür aldığı için takdir alan arkadaşlarının yanına utancından gidemeyenler olurdu. velhasıl ilginç günlerdi. bir keresinde "bu dönem takdir alamayacağım" dediğimde abim dövmüştü beni. ama takdir suratına atınca morarmıştı.
sözlükteki koca koca adamların artı oy, eksi oy diye ağlamalarına benzer, tamamen sonunu düşünerek kahraman olmaktan vazgeçmiş * öğrencileri teşvik eden günlerdi.
Madden sözlükte aldğımız artı ve eksi oylar gibi değeri yok belki ama maneviyatta büyük yerleri vardır o belgelerin.
