yapılabilecek en salakça iştir. bak söylüyorum, bırak puanı, karizmayı, parayı; stres adamın ebesini s.kiyor, değmez, yapma, etme, kendine acımıyorsan, o güzelim beynine acı, yazıktır, günahtır, git mühendis ol, ne bileyim, salla aldığın puanı ve öğretmen ol; bu yol bok, çekilmez, çeksen de değmez katlandıklarına...
ama yok illaki okuyacağım diyorsan, "aklını seveyim senin, aklını."
eskiden alkışlanan, günümüzde küfredilen mesleğin (bkz: doktorluk), başlangıcıdır.
doktor: d
hasta : h
h: doktor bey midem bulanıyor.
d: şu şu şu şu .... testleri yaptır.
şu şu şu şu .... filmleri çektir
şu şu şu şu .... ilaçları iç
haftaya bir daha gel.
kendi hayatlarından vazgeçip,çocukları için okuyanların bölümü.
her an her dakika çağırılabilirsiniz, bi anda hastanız çıkabilir,bi anda size ihtiyaç duyabilirler,ama eşek yüküyle paraları olur,oraası ayrı.harcayacak vakit olmadıktan sonra paranın da bi anlamı kalmaz,orası da var.
Diplomanıza sahip olmamız için 12-15 yıl kadar süre var önünüzde. 6 yılda 250 sınava gireceksiniz, sayısız nöbet tutacaksınız. Arkadaşlarınız sosyal hayatlarının büyük bölümünü yoluna koymuş olacak, siz halen okuyor olacaksınız. Hal böyleyken insanlar neden doktor olmak istiyor. Genellikle insanlara yardım yapmak için doktor olmak istiyorlar. Mesleğinizle duygularınızı yeneceksiniz. Yaşadıklarınız gece rüyanıza girecek, sabah unutacaksınız.
Hekimlerin 14 Mart tıp bayramı'nı kutlamayı bırakıp anmaya başladığı, muayenehanelerin bir bir kepenk indirdiği, "malpraktis" yasasıyla zaman zaman hekimlerin her şeylerini kaybetme riskini alamayıp eli kolu bağlı oturmak durumunda bırakıldığı, hekime saygının gitgide azaldığı şu dönemde; para için, statü için değil, sadece ve sadece 6 yaşında bir çocuğun masum, idealist bakış açısıyla, hekimlik mesleğinin kutsallığına inanan kişiler tarafından yapılması gereken eylemdir.
en kutsal ve insani eylemlerden birisidir. özellikle tedavi etmeye çalıştığınız hasta ve yakınları tarafından darp edilme hatta öldürülme riskine rağmen hala rağbet görüyorsa bunu parayla izah etmek mümkün değildir.
evet tıp okuycam ben ve hatta sırf tıp okuyabilmek için pek sevmediğim bi şehre gideceğim. istanbul` da bi mühendisliğe gidebilirdim ama hayır ben tıp okumak istiyorum. okuyan arkadaşlar o kadar eleştirmişsiniz ama kazanmadan önce bunun böyle olucağını bilmiyo muydunuz allasen. ömrümün baya bi senesini feda edeceğim ama bence çok parlak bi meslek ve her zaman toplum içinde doktorlar saygınlığını koruyacaktır.
çoğu sayısal bölüm öğrencisinin okumak istediği bölümdür. sorsan hepsi tıp okuyacaktır ve tercihlerde gelmeyeceği bilinse bile içimizde kalmasın mantığıyla en başta yerini alır. oysaki gerçekten o bölüme girebilenler, isteyenlerin yanında yok denecek kadar azdır.
tıp okuyanlar bir avuç kendini beğenmiş grubu saymazsak çetrefilli iştir. ama şuna katılmıyorum asla en zor bizim bölümümüz bizim okulumuz mantığına. böyle karşılaştırmayı yapman için her bölümü görmen gerek. sırf finallerin herkesten geç bitiyor diye ya da çok okumak gerek diye. kimse zorla koymadı sizi oraya. herkesin bölümü kendine zor. senin daha intern olacağın dönemde ben okulu bitirmiş oluyorum. senin kadar para kazanma ihtimalim de her daim mevcut.
sen neyin kafasını yaşıyorsun da mühendislik fakültesini aşağılarsın lise diye.*
