Gidin gitmeniz birşey değil de buradan gittiginize değecek bir yere gidin. Şuan siyasi anlamda karmakarışık olmuş, üstüne türk olduğunuz için ayrıma maruz kalacağınız bir yer olmasın. Böyle büyük büyük konuşup geri adım atarsanız komik olur çünkü.
Gidecem deyip de gitmeyenler ya da yurtdışında yaşayıp da buralar cehennem türkiye cennet diyenler birbirlerine eşit iki taraf da aynı yalanın etrafında dönüp duruyorlar.
3 sene önce giderek en iyi yaptığımdır. 390 dolar nedir ayda. hadi üniversite mezunu olsanızda kimse burada çıkarıp 1500 dolar vermiyor. Ama yurtdışında değer veriliyor.
Burda çalışıp param dinciler tarafından soyulacağıma gider başka ülkede soyulurum. Bildiğim tek şey varsa doğduğum bu topraktan Etimle kemiğimle tiksiniyorum.
tutan mı var git o zaman diyorum ben bunlara. ingilizce bilmez, asgari ücret alacak kadar vasıflıdır, birikimi yoktur, yeteneği yoktur ama kendini norveçe layık görür. oldu mk senin suriyeli mülteciden ne farkın var? norveç hükümeti babanın hayrına mı açacak kapılarını.
Gitmek isteyenlerin dışarıda 2 ay dayanamayacağına kalıbımı basarım.
Mahalle değiştiriyor sanki am fareleri. Kendi ülkelerinde insanlarla kavga etmeden, selam verip gülümseyerek yaşamayı öğrenememiş, hayatları diğerlerini eleştirmekten ve hep başkasından beklemekten ibaret olan sürüngenler Türkiye'yi beğenmiyor.
Siz değil Türkiye'den, Suriye'den ingiltere'ye gitseniz yine mutlu olamazsınız. Hayatınız boş, beleş.
toplumun büyük bir kesiminden kendini daha zeki gören, tek derdi bireysel ekonomik durumu olan, ülkenin en zor zamanlarında ortaya çıkıp “ bir tekme de ben vurayım “ mantığı ile muhalif tavırlar sergileyen, gizliden gizliye terör örgütü sempatizanı entelektüel kesimimizin ağzından düşüremediği söylem. bunlar sınır kapısını geçtiği an “ Türkiye rojava’da menbiç’de, Suriye’de çocukları öldürüyor” diye paylaşımda bulunacak insanlar. tek isteğim bu topraklarda yaşamak istemeyen insanlar umarım son nefeslerini bu topraklarda vermezler.
gün geçtikçe istenilendir. eskiden " nasıl gidiyor bu insanlar? sevdiklerimiz, eşimiz dostumuz var, hiçbir şey yoksa, ince belli bardak, müzeyyen senar kavun, rakı, istanbul, martılar ( çoğaltabilirim) var" derdim. artık diyemiyorum. ikiyüzlü ahlak anlayışından tiksindiğim, sokaklarında gezerken ürktüğüm, sosyal medyada yazarken korktuğum, adaletine güvenmediğim bir ülke burası. "gitmek" fikri eskisi kadar ürkütücü gelmiyor. ben artık gitmek istiyorum sözlük.
