aslında "gitmek" eyleminin başına "siktir olup" kısmını yakıştırmıyorum hiç bir şekilde.
ama artık kalıplaşmış bir başlık haline gelmiş madem biz de yazalım;
bugün vizemin gelmesiyle beraber, bir hafta sonra londra'ya gitmek suretiyle gerçekleştireceğim eylem. 5-10 sene sonra dönmeyi planlıyorum ama zaman ne gösterir bilemeyiz...
17 Kasım 1922 de son padişah Vahdeddin’in yaptığı eylem. Ayrıca Şu kadar sene sonra Torunlarının cumhuriyet çocuklarına kaçacaksınız iması yapması kadar komiktir.
Gerçekten saygı sevgi olarak çok eksiğiz. insanlar hep öfkeli artık tahammül diye bişey kalmadı. Herkes çok dolu fakat kimsenin elinden birşey gelmiyor oturup yediğiniz yemeği bile huzurla yiyemiyorsun 1 saat sonrasını, yarını, haftanın diğer günlerini düşünmekten anı yaşayamıyoruz parasal sıkıntılar, insani değerler, kültürel anlamda toplumun etkinliği, yaşam refahı, iş olanakları, işçiye verilen değer haklar, eğitim, kent anlayışı(yeşilin değeri bilinmemesi) çoğu yaşam içi koşullarda sınıfta kalıyoruz insanın iyi yaşamak istemesi ve başka bir yere gitmesi çok normal bir durum.
nereye gideceksin ?
artık dünyada ırkçılık arttı, yabancılara hiçbir ülkede eskisi gibi rahat yok.
en medeni ülkelerde bile bazı yerler sıkıntılı.
dünya geneli sağcılık ve faşizmin yükselişini yaşıyor.
ha bir fırsatını bulup gitsende emin ol çok mutlu olamayacaksın.
ancak şansın yaver gider sosyal hayatın içine çok girebilir , gittiğin memleketin yerel halkından çok iyi arkadaşlar edinebilirsen , evet ama oda zor...
taş yerinde ağır,
türkiye güzel memleket belki yaşadığın şehri değiştir, büyük şehirler artık zor...
bedel alıyor insandan her anlamda...
git sakin bir yerde yeniden hayata başla , dar bir hayat kur, mutlu ol..
Yapmak istediğim ama sonrasında alıştık buralara yaa deyip vazgeçtiğim hayalimdir.. insanlar sıkıntı benim gitmek istememdeki en büyük neden ama şöyle; insan her yerde insandır arkadaşlar kilişe evet ama iyiside var kötüsüdeee
