adım başı üniversite açıldığından ama o üniversitede ders verecek öğretim görevlisi olmadığından ya da onların niteliklerinin düşük olduğundan artık hiçbir öneme sahip olmayan eylemdir.
çünkü matah bi şey değildir artık üniversiteden mezun olmak.
neden...
çünkü adamlar yani akpliler kendi adamlarını sokacak yer bulmak için ne yapacaklarını şaşırdılar.
bölümüne göre değişir. eğer makina mühendisliği okumuşsan hayat boyu bir şey yapmadan oturduğun yerden binlerce işçinin saatlerce çalıştığı emeğe bir imza atarak parayı kırarsın. eğer gidipte hititoloji, sümeroloji gibi bölümleri okursan daha çok iş ararsın.
dişi kısım için güzeldir üniye giderek rahat bir koca bulup ev kadını olabilmek için ilk aşamayı halletmiş olurlar... erkek içinse değişik serbest meslek olaylarına girme çıkma girme çıkma girme çıkma... bu böyle sonsuza kadar gider.günümüzde işe girmekten çok çıkma vardır çünkü.
bir dersaneden mezun olduktan sonra kazanılan "uzay mühendisliği" bölümünü bitirdikten sonra, türkiye'de NASA dengi bir kuruluş ya da "uzaylılar sence var mı?" dışında uzay kelimesinin geçtiği bir cümle olmadığını farketmektir.
neredeyse açılan bölümlerin yüzde doksanı "ülkemiz şartlarında" bu derece alt yapısızken, bu tip bölümleri okumak çok dahiyane bir aklın göstergesi değildir kanaatimce. ha ülkemiz şartlarının dışında konuşacaksak zaten bu konu "türkiye'de üniversite mezunu olmak" başlğında değerlendirilmez.
kaldı ki eğitim ile kültür kelimelerinin anlamını aynı zanneden toplumumuzda, herkes kendini geleceği olmayan diplomaların gölgesine atmakta. babalar "çocuğu okuttukta ne oldu işsiz kaldı" derken, evladının okuduğu bölümün içeriğinden bile habersiz. anneler "çocuğuma üniversite mezunu kız alırım" derken, alacağı kızın üniversiteyi ailesinden kaçıp rahat yaşamak için paravan olarak kullandığından bi haber.
rus yazarın dediği gibi; bir insan üç üniversite görmelidir. ama bunların birini kendisi, birini babası, birini de annesi okumuş olmalıdır...
"elimizde bunlar var, mutlu olmaya yetmez mi?" sorusunun sorulacağı en saçma durum. cevap basit; yetmez. çünkü burası türkiye. burda başka ölçütler geçerli oluyor. efendime söyliyeyim; torpil, şans, güzellik,* neyse işte diploma pek işe yaramaz buralarda.
bir başarı değildir. o kadar çok mezun veriyorlar ki üniversiteler sıradanlaştı. iş dünyası artık her konuda daha iyisini arıyor. şimdi üniversite mezunlarının modası geçti. mba ya da herhangi bir yüksek lisans mezunu olmak lazım.
şuan ki aklım değil ailem dünya bir olsa yine de 'türkiye'de asla üniversite okumazdım' şeklinde bir görüşüm var ve hiç değişmedi bu güne kadar. bunu belkide içinde bulunduğum psikoloji ile söylüyorum ama olsun dünya sıralamasında ilk 500 e bile giremeyen üniversitelerde okumak bence hiçtir. üniversitede kalsam diye düşünüyorum ama senato yapısı bana göre değil hele ki devlet üniversitesiyse belgesiz bir çiviyi bile kaldıramazsın.
türkiyede bile artık istanbul-ankara ve izmir deki üniversitelere itibar edilmemeye başlamışken türkiyede üniversite okumak
bana artık saçma geliyor.
bunları soylememin nedenleri;
yeni mezun olarak sizde ilk önce ingizlice (en az upper seviyesinde)
bilgisayar bilgisi ( word, excel, powerpoint...)
muhasebe programları ya da bilgisayar sertifikaları, sap, cisco, microsot vb
en az 2 yıl tecrübe de sabit istenenler arasında.
torpil kullanmadan bir yere gelmeye çabalarsanız yukardakileri öğrenmek zorundasınız. ileriki zamanda iş bulamazsak mecbur torpile sarılacağz başka yol yok çünkü.
kısaca genç arkadaşlara tavsiyeler özellikle de burslu kazanan gençler türkiye yerine yurtdışında okumalısınız.
işsiz kalmak mümkündür.ama zaten üniversiteler de öğretilen neler kaldı ki aklımızda?üniversitenin bi yararı da fotokopi sektörünün gelişmesini sağlamaktır ve insanlara öğretmekten ziyade vizyon kazandırır.o vizyonu ister geliştirir üstüne bişeyler eklersin yada bomboş bi cv ile kızsan yönetici asistanı(sekreter) , erkeksen de ofis boy olursun.
statü ve iyi bir iş sahibi olmaktır. tabi bunun için bir üniversiteden mezun olmak gerekir. ve şunu unutmayın ki bu ülkede yalnızca 10 tane üniversite vardır. bu 10 üniversite istanbul ve ankara arasında dağılmıştır. geri kalanlar üniversite değildir.
elinde olan diplomadan farklı olarak her işi yapmak zorunda kalmaktır. bir üniversite diploması olmayan diğer çalışanlardan daha çok çalışıp, daha az ücret almaktır. ilkokuldan terk bir işverenin gözünde bile bir değerinin olmamasıdır.
