kaybolmuş bir anlayıştır. hele ki namus meselesi, akıllara zarar hale gelmiştir. nasıl mı? erkek olarak adlandırılan insanımsı kişi yolda biraz da açık giyinmiş bir kadın görür. hemen sinyaller kuvvetlenir. sonra erkeğimizin ağzının suyu bir akar. bazısı sadece bakmakla yetinirken, bazısı da laf atar, yaklaşır, tacize kadar gider bu. evet böyle deyip geçecek bazılarımız. hatta sen hiç yapmıyorsun sanki mına goduğum diyenleri de duyar gibiyim. şu kadarını söyleyeyim, kimseyi rahatsız etmemişimdir. hiç mi bakmadım? elbette baktım. ama çaktırmadan, edep çerçevesinde. gelelim konunun devamına. az önceki bahsettiğim er tür kişi kimse, kendi kızına, kardeşine, sevgilisine, eşine bakıldığı zaman kıyametleri koparır. onun ahlak değerine göre kimse onun kanatlarının altındaki dişiye bakamaz. bu sadece ve sadece bencilliktir. ha bir de sorduğun zaman "benim bacım bunun gibi giyinmez, kıvırtarak yürümez vs." tarzında savunma mekanizmaları işlemektedir. keşke sen de kız olsaydın. ya da birazcık empati yeteneğin olsaydı be kardeş.
yoktur efendim. maalesef; birbirine laf atıp küfür eden, yaya yollarında kasıtlı olarak üstüne yürüyen, sürekli saygı bekleyip hiç saygı göstermeyen, önüne bakmayı bile bilmeyen insanımsı mahlukların olduğu bir toplumda yaşıyoruz. tek çözüm bu yaratıklardan olduğunca uzak bir hayat yaşamaktır. bu zamanda asosyalliğin de tanımını yeniden yapmak gerekebilir: kiminle sosyalleşmek?
