çiçek abbas: nazlı beni dinle! Affet bu herifi. Yıkma bu yuvayı. Bi ineklik etti.
şakir: yavaş ulan!
çiçek abbas: yahu bu herif seni sevdiği için hergün arabaya karı atıyordu. Tamam hayvan oğlu hayvandır, itin tekidir ama olsun.
ŞAban: şimdi ben buraya neden çıktım? niçin çıktım? nasıl çıktım?
bunu izaha gerek yok.
gördünüz, yürüdüm çıktım.
ama çıkmamış da olabilirim.
çıkmışsam çıkmışımdır, çıkmamışsam çıkmamışımdır.
görünen köy uzakta değildir.
buraya çıktık da sonradan çıkmadık mı dedik?
bunlar bir takım uydurma laflardır.
sahi yav, ben buraya neden çıktım?
kim çıkardı ulan beni buraya?
Halk:biz çıkardıık.
Şaban:okul, yol, tapu
Halk:yuuuuh (diğer adayı yuhalar).
Şaban: bırakın onu beni dinleyin ve de şunu unutmayın atasözüdür.
"oylarınız damlaya damlaya dağdan kestim kereste".
Bağımsız bir muhtar adayı olaraktan prensibim az iş çok laf.
-yaşar usta:dokunma artık aileme.dokunma çocuklarıma.dokunma oğluma.dokunma gelinime.eğer onların kılına zarar gelirse ben, ömründe bir karıncayı bile incitmemis olan ben, yaşar usta, hiç düşünmeden çeker vururum seni.anlıyor musun.vururum ve dönüp arkama bakmaaam bile.
