Bıktım ulan bütün iş üstüme yılılıp yetişmeyince napıyosun gün boyu denmesinden illet geldi. Son bi kaç gündür moral bozukluğundan kendimi bitkin ve uykulu hissediyorum her şey önemsizleşiyor gözümde.
bir zamanlar çok güldüğüm bir sendrom türüydü. lan böyle sendrom mu olur derdim. sanırım şu an bende olan ta kendisi.
sabah eğlenceli şarkılarla beyne serotonin salgılatan ben, akşamları çıkmaz sokaklardayım. Gündüz sadece sağlığıma ve varolabildiğime bile şükrederek mutlu olan ben, geceleri bedenim ruhuma dar geliyor.
şu an içimde hiçbir şeyin hayalini taşımıyorum. online alışveriş siteleri, facebook, amazon, gmail, gazete siteleri derken internetten artık nefret ediyorum ama her gün tekrar kendimi bunların karşısında buluyorum.
sevdiğim bir işi bıraktım, siz siz olun iş değiştirken bin kere düşünün, tartın öyle karar verin. ve kesinlikle başkaları için karar almayın. biliyorum işssizliğin kol gezdiği bir dönemde şükretmem lazım fakat bunu gönlüme anlatamıyorum. altı aydır eski iş yerime dahi uğramadım. sekiz yıl hafta içi her gün gittiğim eski işyerimin binasına şimdi yaklaşmak istemiyorum.
gülmek istersin gülesin gelmez, ağlamak istersin ağlayamazsın. Keyif veren sözlükte takılma eylemi bile angarya gelir insana. Susarsın su içmeye bile mecalin olmaz. Uyusam düzelirim belki dersin, uyanınca devam edecek endişesiyle uykun da kaçar. Konuşmak bazen ızdırap gelir. Kimseyi görmek istemezsin. Depresyonla akrabalığı vardır. "Zengin hastalığı, tırı vırı..." şeklinde dalga geçilir genelde. Allah düşman başına vermesin!
"hassiktir" dediğim uydurma.
psikiyatrinin kokoşlarca suistimalidir.
"bende tükenmişlik sendromu var" diyenleri alıp bakırköy ruh ve sinir hastalıklarına, huzurevlerine, hastanelerin acil servislerine götürün.
canları tatil ve ilgi çekiyor işte. bence mesele bundan ibaret.
sanılanın aksine zengin hastalığı değildir.
15 yaşında birinde de görülebiliyor. her şeye karşı ilginin merakın azalması.isteksizlik daha ne olabilir düşüncesine sahip olmak.
halbuki daha hapishane görmedim.
Zaman zaman her insanın yaşayabileceği, umuda dair her unsurun bittiğini düşündüğü, hayat enerjisini ve sevincini yitirdiği dönemdir.
En etkili şifası, sizi sevenler, aileniz ve dostlarınızla birlikte olmak ve onların sizi koruyan, kollayan, sevgi ve şevkatle size kollarını açan güzel insanlara kulak vermek ve onların enerjilerinden faydalanmayı bilmektir.
Ayağına taş bağlayıp, deniz kıyısında oturmaya karar vermek bir seçimdir ve bu seçimi yapan bünyeye, evrenin yapabileceği hiçbir şey yoktur.
Aklınızda olsun!
