erkekliğin tarihini arap harfleriyle sağdan sola tersten yazmış, kifayetsiz mısraların sonu yok apansız uçurumlarımdan evlendiği kızın buzdan dikitlerine eninde sonunda düşecek olan sen kılıbık:
"ben erkeğim, ben ütü yapmam, yemek yapmam. evlenirim bu işten yırtarım" böbürlenme katsayının aslında çarpan etkisi koskacaman sıfırken, böyle basit işleri kendin ikinci iş olarak bile yapabilecekken, nedir bu sendeki korku imparatorluğu? sahi sen dünyanın en iyi aşcılarının en iyi ütücülerinin erkek olduğunu ne çabuk unuttun ulan! tamam illa ki hanımeli değsin, değsin de, bırak senin simsiyah bekar hınzır yatağında narin bir gonca kırmızı gül misali sana şuh bir edayla değsin. bırak açsın seni, tersten bakınca görünen incecik bir yufka gibi yatakta silindir misali üstünden geçsin. kırmızı goncasının üstündeki tek damla çiğ de, özüne düşsün...biraz beslen yüzüne renk gelsin.. bırak ya allasevesen ne anlatıyom ben. dinlemiyo musun yoksa beni? kaşıdığın göbeğine oklava geliyor bak.
-elindeki oynadığın pes'e sokuyum. bari git pazar günü karını ve çocukları pikniğe götür, bi işe yara, ev besisi seni!
erkeklerin düzenli hayattan anladığı budur malesef.
yemeğini ütüsünü yapacak, çocuğuna ana olacak birinin gerekliliği, ha bir de aile büyüklerinin yoğun mürüvvet baskısı üzerine evlenir er kişiler genellikle.
(bkz: acımasız gerçekler)
ayrıca çok nadir durumlarda aşık olduğu kadınla evlenen er kişilere de rastlanır ancak nesli giderek tükenmektedir.*
