sınavların yaklaşıyor olmasının stresi yoğunluktadır. gece vakti evde yalnızsanız ve uyumuyorsanız düşünmek zorunda kalırsınız. bu düşünceler de mutsuz edebilir. şu entryi yazarken farkettim ki, tv izlemeyi bıraktığım 3 4 yıldan beri geceleri kimseyle konuşmuyorsam şayet mutsuzum. tv ye geri mi dönsem napsam bilemedim. ayrıca gerçekten sevdiğini söyleyen insan, bu durumunuzu anlattığınız halde hiçbir sebep sunmadan sizi yalnız bırakıyorsa ne kadar seviyordur bu gece kafamı kurcalayan bu. ne zaman çok düşünsem, şuan ki durumumdan daha kötü olamaz ya diyorum, yalnızlığa alışmış olmanın etkileri geliyor ardından. ya da yıllardır yalnızım hayata karşı kimseyi dost olarak tutmadım hayatımda, yalnız yaşıyorum kısacası her yerde her şeyde yalnızdım daha fazla katlanamıyor muyum onu da bilmiyorum. düşün düşün boktur işin demişler ya tam da o konumdayım. insanoğlunun mükemmel bir sisteme sahip olduğu söylenir ama bence o kadar iyi değil. bir şeyi görmek istemediğimizde gözümüzü kapatabiliyorsak, aynı durumu düşüncelerimiz için de yapabilmeliydik, o zaman tam olurduk. ya da bilmiyorum yine bir eksiklik bulurdum belki yetinmezdim. şuan bildiğim tek şey şuan uyuyor olmayı istediğimdir.
Yalnız yaşıyorum bi süredir o yüzden bunaldım diye düşünürken sevilen bi arkadaşın gelmesiyle kendi evinde baskı altında hissetmenin verdiği ruh daraltısı... Daha geldiği 2.günün gecesi onun uyumasıyla ohh demenin sebebi nedir hem de yalnız kalınca tekrar aynı buhranı yaşayacağını bilip alel acele memlekete bilet alıp gitmeye çalışırken? O eski arkadaşa dahi maksimum 2 gün katlanabileceğini fark etmek, yabancılaşmışlık hissi...
Mesafe.. insanı acıtıyor. Çok fazla hem de.
Aslında mesafe dediğin nedir ki sevgilim, bir uçak, bir otobüs bileti sadece, aradaki 800 km olsa ne olur.
Sevgi aşk kalpte, orada olduğu sürece benim için hiçbir sorun yok. Ama insan dokunmak istiyor, tatmak istiyor dudaklarının tadını.. Gözlerine bakmak istiyor bu gözler, sıkı sıkı sarılmak istiyor bu beden. Sadece kalpte yaşamakla kalmıyor. Hayallerimi süsleyen kişiyi yanımda istiyorum ben. Kız gibi ağlarım bu neden için.
Aklıma nerden geldi ama bir tane arabest rap vardı -lanet olsun- oradaki sözlerde şunu diyordu
"hayaller hep gerçek olur her ne kadar zor olsa" salak yazamamış bile "... Olsa da..." olacak hem.
Ama sözü sevdim, çok doğru, sonuna kadar da katılıyorum. Yanına gelmeme 2 sene var, korkum ne biliyor musun "umutlarını yitirmen.." korkuyorum, ya beklemezsen beni diye.. Sana güveniyorum, sakın tersini düşünme.. Ama eskiden yaşadığım şeyler insanlara güvenimi azalttı, çok çirkin şekilde beni yarı yolda bıraktılar, korkuyorum bu yüzden.
Dertlerime şifa gibi geldin sen, en kötü anımda hep yanımdaydın. Ben de hep senin yanındaydım. Tek mutsuzluğum mesafe.. Geleceğim istanbula 1 aya umarım, bir aksilik çıkmazsa, görmeye ihtiyacım var seni. Yazacak çok şey var ama şarjım bitiyor işte. Sen dersin ya hani, görüşürüz yerine;
"müzikle kal.."
