onsuzluk olabilir. onsuz geçen saatler, konuşmadığımız günler olabilir. yerinin benim yanım olduğunu bilmeme rağmen yanımda olmayışı olabilir. gülüşünü hissedip de ona hep uzaktan bakmak olabilir. gözlerinde umarsızca hayallere dalmak olabilir.
benim mesajıma cevap verilmemesinden nefret ediyorum. bende bundan böyle sadece bana mesaj atanlarla ilgilenirim. değerimi bilen insanlar da var sen bilmezsin.
organizational psikoloji sınavı.
gelmişim 4. sınıfa, neden bana işe alırken dikkat etmem gereken şeyleri öğretiyorsun?
patron muyum? işletmeci miyim? neden ?
çok özlediğim halde yanına gidemiyor olmam.. beni beklediğini bildiğim halde konusamıyor olmam.. masal gibi yaşayıp bizim dışımızdaki sebeplerden ondan uzak kalmış olmam.. hepsi derdime bin dert katıyor..
yorganı üstüme çekerken yorganın elimden kaymasıyla oluşan eylemsizlik sonucu elimin gözüme girmesi ve tırnağımın göz kapağımın içini çizmesi, akabinde göz kapağımın içindeki çizilmiş bölgede çıkıntı oluşması ve bunun gözümün her hareketinde ve her göz kırpışımda çok fena acı vermesi. yemin ediyorum tam bir kabus. kıpkırmızı oldu lan gözlerim. yaşarmaktan su kalmayacak vücudumda. uyurken de rem diye bir şey var, napıcam hiç bilmiyorum.
çok klişe olacak ama vize(ler). yarınki değil, salı günü olan hiç değil; amma gel gör ki çarşamba makro iktisat ile muhasebe aynı günmüş ya hani.. neyse ben gideyim iki daha bakayım.
