Hemen şuanda evimde, yatağımda olmak istiyorum. Kucağımda laptopumu, laptopumun üstünde arada bir yudumladığım çayımı, yatağımın hemen yanında eski kapkara sephamı, sephanın üstünde çerez ve küllüğümü, küllükte tüten yeni yakılmış sigaramı istiyorum. Bu vaziyette sabah ezanına kadar kalmayı sonra ne zaman uyan-dırıl-acağımı hesap etmeden deli gibi uyumak istiyorum. Çok şey istemiyorum be sözlük. Ama olmuyor... 235 gün :(
dışarı çıkıp karda yuvarlanmak. tabi kar tulumları, kilotlu çoraplar kat kat eldivenler eşliğinde. daha sonra eve gelip sıcak bir çikolata içerek karı izlemek... oysa şuan sadece 2. kısmı yapabiliyorum çünkü dışarıda donarak öleceğimi biliyorum. *
morali bozuk olan bi dünya insanı tek tek dinlemek. tanıdık, tanımadık, kadın, erkek, gay demeden dinlemek. neden bilmiyorum ama şu an böyle bir his var içimde lan.çekecen karşısına sandalyeni karşılıklı saatlerce konuşcan.
tayyipe "ne olacak bu memleketin hali" diye sormak, sarkozye "senin ananı sikerim" demek, Filistine yardım edip israil ile savaşmak, Adriana Lima ile sevişmek ve evrimcilere " hassiktir ulan" demek isterdim.
