ne hissettiğimi bende çözemedim. ama hayatta en çok değer verdiğim insanların bazı hal ve hareketleri karşısında nutkum tutuluyor.. susuyorum. daha da susacağım.
Saçma hissediyorum. Hem yorgan döşek yatıyor hem de uğraşmaması gereken sorunlarla ve insanlarla uğraşıyor. Ben ne yapıyorum diye düşünüyorum sadece. Bazı şeyler için pişmanım ve özür dilerim sevgili kendim.
mahalle yanarken orospu saçını tararmış misali duygularım. etrafımda hayatımda bir şeyler olmaya devam ediyor ama hala sevebileceğim kadını bekliyorum. oysa ki kaçmam gerek.
hissizlik. tarifi yok, tarife gerek de yok ya.. anlatsan kim dinleyecek. hadi dinledi diyelim, 2 dk sonra unutacak. e ne olacaktı bir ömür seninle o anı mı paylaşacaktı?
Güç cesaret ve özgüven. Bugüne kadar ki en yüksek seviyede. Kendimi uzun yıllar boks yapıp sonra boksu bırakan ardından yeniden başlayan bir boksör gibi hissediyorum. Başaramayacağım hicbirsey yok. içimdeki enerjiyi atmak için henüz zamanım var ancak ben duvarları yumrukları ile delebilecek, yoldaki BMW 3.20 yi kaldirimda koşarak geçebilecek kadar heyecanlı ve güçlü hissediyorum.
içimde yatan bir bijuu varmış gibi güce yöneliyorum. Belki de sebebi 1 aydır yaşadığım travma. Ama artık rüzgar tersine döndü. Ölmedim, daha güçlü yaşamaya hazırlanıyorum.
