herkesin hayatı bambaşka film şeritleriyle kaplı. bambaşka anılar, başbaşka bakış açılarıyla. karşınızdakinin sizi anlamasını nasıl bu kadar içtenlikle bekleyebilirsiniz?
düz insan olmak istiyorum bazen. boş veren, umursamayan, takılmayan. ama olmuyor herkesin dert ve çilesini dinliyorum. resmen sır küpü gibiyim. ama bende doldum be artık.
insanın kendi yaptıklarını sorgulaması ve hayatın diplerinde neden hep kendim olduğunu bununda hep kendi seçimlerimden olduğunu bilmenin acı verici üzüntüsündeyim.
bunu demekden üzülüyorum ama her düşüncede inşallah ile başlayan cümleler kurmaktan sıkılmanın üzüntüsündeyim.
Akşam yemeğinde öküz gibi 6 dilim pizza, 3 bardak kola ve 5 tavuk kanadı ve 6 soğan halkası yememe ve ardından 1 paket doritos ile 2 büyük fincan çay içmeme rağmen, şu anda öküz gibi açım. Gözümün önünden sayısız yiyecek geçiyor. Kokoreç, çiğ köfte, dürüm, patates kızartması! Yuh bana ya! Neler oluyor?
Dip not: az önce iki dilimcik nutellalı ekmek yedim.
Ve fark ettim ki tüm bunların asıl nedeni, odamdaki tv de açık olan planet mutfak kanalı! Adamlar 24 saat yemek yapıyor be!
