büyüdükçe hayat insanı yoruyor çocuk olmayı özledim;çocukluğun verdiği enerjiyle seke seke sokakta oynamayı özledim.bütün aile toplanıp soğuk kış akşamlarında sobanın karşısına geçip kestane yapıp çay içmeyi özledim.buz gibi havaya inat sıcak ev muhabbetini özledim.özledim sözlük özledim kendi evimde misafir olmaktansa evimin ferdi olmayı özledim vesselam.
gerçekten bütün aile bir arada olup,özellikle abimle mandalina kabuklarıyla savaş yapmayı* epey özledim.
ah be abim burda olsan da gözümün içine baka baka , kör edene kadar mandalinaları pırt ettirip gözüme sıksan.
insan özlüyor vallah.**
