mc donalds a gidilceği zaman aksamdan heycanlanmayı
oyunlarda mızıkcılık yapıp yınede hep ebe olmayı
20 yaşında bir insan olunabılceğini hayal bile edememeyi
tükürükle çocuğun olabilceğini düşünmeyi ve ınsanlarla fazla yaklasmamayı
karanlıktan korkmayı
bayram şekeri toplamayı
anneler gununde anneme resim yapmayı
biz okullu olduk şarkısıyla defter almayı
tasoları
colayı ayda bir kez bir bardaktan fazla içememeyi
heryerimi sapsarı yapan şeker ve cipsi
tenefüse çıkarken haaaaaaaaaaaaaaaahuuuu diye bağirmayı
ilk aşkı
elli bini defterin altına koyup resmını çizmeye çalısmayı özledim
...
anneannemi ozluyorum en cok,kalabalık dolan tasan sofralarımızı,tek derdımın dısarı cıkmak oldugu zamanları,sonra ünv.yıllarını, hatta her anını ,hayatın en guzel donemlerınden bırıdır cunku unv.yılları ,ozellıkle mukemmel dostlar edınıp donduysenız unutulmaz asla,mutlu gunlerımı sonra, hastalıgın bızı yıkmadıgı gunlerı,telasları ozluyorum birde ılk askın yarattıgı telasları..eski bir dostu sonra 23 seneyi ayrılmadan tuketıp bırgun anıden tukendıgımız eskı dostumu ama ıcten ice bellı etmeden ..
yakın bir arkadaşım 1 yıl önce annesini kaybetti. bazen bakıyorum ona şükür ediyorum. ben de uzun zamandır görmüyorum annemi tamam, sebepsiz hassaslaşmalara da neden oluyo arada bu durum. bu nedenle, içimde olan ama tanımadığım hassas insanı keşfetmiş oldum son birkaç ayda.
evet, kendimi en güvende hissettiğim yerde olmayı özledim.
hiç yorulmadan futbol oynadığım günleri özledim.okulu, hayatımı, geçmişimi, geleceğimi düşünmeden top oynadığım akşamına yorgun argın eve gidip tek derdimin "yemek hazır mı acaba" olmasını özledim. küçük emrah olduk amk. entrye bak!
