Kimsenin ölmediği gibi ölmeği dilerdim. Marjinal Bi ölümden çok daha evvel hiç anlamlı kılınmamış mesela.
zilyon tane insanın gelip geçtiğini varsayarsak bu istek oldukça ironik.
Yine de ölümünün görkemi, yaşamı kadar ihtişam içerebilir diyorum ben.
bu yüzden herkes. Kendi menkıbesinin kahramanıyken, en azından böyle Düşününce daha katlanılabilirken, en güzel anında bitmeli her şey.
mesela inşaa etmeye yıllarını verdiğin teknenle kaybolmalısın açıklarda.
kendine ilah ettiğin kemanının teli sıyırmalı beyaz boğazını yada..
sonra o imtihanlarımız.. Yakamızdan yapışmalılar..
uğrunda savaştıklarımızın ihaneti götürmeli dar ağcına.
başkası için ölmek ne kadar romantik olurdu.
militarizmin kucağında yada öyle tek kurşunlada değil.
rengi solmuş Bi pijamayla kumandanın o milimetrik tuşlarının arasına kaçan kırıkları ayıklarken de ölebilirsin..
öyle Bir reyting içermeli ki ölüm giderken koca dünyayı peşinden götürmeli.
nerede değil, kiminle değil vahşet yada huzurun gölgesin de cennet tahvilleriyle ölmekte değil. Ne için öldüğün anlamlı kılabilir çürüyen etini.
suikastla ölmek olabilir mesela. O olmazsa süpheli bir trafik kazasında ölesim var, yer fark etmez. Yıllar sonra gazetelerde 'Fevkaladeninfevkinin ölümündeki sır perdesi aralanıyor' yazsın, anlatırken bile hosuma gitti dogrusu.
böyle boktan bir hayat yaşıyorsam nerede öleceğimin ne manası var ki. ama allahım uzakta al canımı ne olur. mezarda olur da kabirde cennet olursa bana, hani var ya cennet bahçelerinden bir bahçe, işte olursa öyle anneciğimin yanına gömsünler beni. anneciğim seni çok seviyorum. çünkü varsa bir tebessümüm şu kahpe dünyada, annem sen sağolasın allah korusun ben cennete gidemezsem, sakın üzülme annem. ben seni üzmek istemem ya allah bunu biliyor. hiçbir kızın elleri senin ellerin kadar sıcak değil annem, allah biliyor.
