durup durup aklıma gelen rüyadır. 9-10 yaşlarındayım rüyayı gördüğümde.ve rüyam;
odamdaki koltuğa sinmiş bana arkası dönük şekilde odamın halısını gırgırlayan annemi izliyorum. anne diye sesleniyorum ve annem daha doğrusu gözleri kıpkırmızı, annem kılıklı, kalın sesli bir şey bana doğru dönüp 'annen bir daha gelmeyecek' demişti.
ne rüyaydı o öyle be. anneme sonra elektrik süpürgesi aldık.
freddie mercury ile bir gün wembley'de konserdeyiz. stat yıkılıyo yine *. ben kuliste beni çağıracak ve şov başlayacak diye bekliyorum. grup i want to break free 'ye giriyor ve fred de bana ıslık öttürüp sahneye çağırıyor ve gerçekten koskoca konsere ara verip sevişmeye başlıyoruz. arada bir şarkıyı da söylüyoruz tabi...
bir restoranda kız arkadaşım, bir arkadaşı, ben ve su kaplumbağam oturuyoruz.
daha doğrusu biz oturuyoruz tosba masanın üstünde takılıyor.
tam muhabbetin ortasında tosba çorba dolu tabağın üstüne çıkayım derken deviriyor.
nasıl bir kafa ile uyumuşsam,
tosbamı alıyorum elime dışarı çıkıyorum izin isteyerek. kapının önünde azarlıyorum kendisini.
rencide olmasın diye heralde.
evleniyorum. 3 gecedir dizi halinde evlenme aşamalarımı, aile tanışmalarını görüyorum. unutamadığım rüyalar'a girmesi için aradan zaman geçmesi lazım biliyorum ama, ben gün içinde hiç unutamıyorum bunları. kabus lan!
demet akalın, serdar ortaç, murat dalkılıç falan gibi böyle ayar olduğum ünlüleri esir almışım bi köşkte. hande yener de var aralarında. köşk de ne köşk ama etrafı sularla çevrili falan. bunların ihtiyaçları için ben tek başıma adaya kadar yüzüyorum. gidip geliyorum sürekli ama. amacımsa adayı patlatmak. bi şeyler oluyor ne olduğunu anlamıyorum tam olarak ama adanın patlamasına kısa bi süre kala adadan çıkamıyorum. bi arabam var benim. arabaya binersem patlamadan kurtulacağıma inanıyorum. arabaya biniyorum ben, bunlar panik halindeler. tam ada patlayacağı zaman serdar ortaç kapıyı açıp arabama biniyo. ben biliyorum ki eğer kontağı açarsam biz de patlayacağız. artık o anda ünyayı serdar ortaçtan kurtarmak istediğimden midir yoksa mallığımdan mıdır bilmiyorum kontağı çeviriyorum. serdar ortaç havaya uçuyo adayla beraber ben ise uyanıyorum.
durduk yere bir silahlı adam tarafından kovalanmam ve bana yetişemeyince ateş edip sırtımdan giren kurşunların etkisiyle yavaş yavaş ve sendeleye sendeleye yere düşmem ve sonrasında vurulduğum yerdeki inanılmaz yanma hissi..
uyanınca anladım ki asla sırtını kalerifer peteğine yaslayıp uyumayacaksın.
