Sözlük yazarlarının gözleri, göğüsleri, elleri, ayakları ve hatta ayakkabılarına varana dek git gide alcalan seviyenin minik bir sıçrayışla vücutta kalan diğer mahrem yerlerin de ifşa edilmesini bekleyen yazarın açtıgı başlık bozuntusu. Bu tarz acılan/uplanan baslıkları her gördügümde 'yok artık daha neler' tepkisini üzerinden bir türlü atamayan benliğim artık alışmaya basladı sözlük. Tepkisizlikten ziyade , duygu geçisleri ile empati için harcanan efor sonucunda artık bu insanların varlıgının digerlerine ibret olması acısından gerekli oldugu fikrine vardım. Daha da yapıcı olursam , oksijen israfından ziyade besin zincirinin her katmanında bulunan çürükcüller gibi onların da insanların görüp feyz almaları acısından faydalı olduklarını düşünmeye basladım. Yani taşak deyip de geçmeyin bakın ne faydaları var.
