sırf kuzenimin düğünü olmadı diye benim sünnetimde sünnetlik giydirip ortalıkta dolaştırmışları hadi dolaştırdın takı merasiminde niye yanıma koyuyorsun?..annem hala sinir olur.
uyuşturarak yaptılar acımasın diye. kesildikten yarım saat sonra acımaya başladı. ben de ağlamaya başladım tabi. babam sünneti yapana acıyo diyo bu çocuk, bi iğne daha mı yapsan filan dedi. sünnetçi de, yaw o yaptığım iğne öküzü bile 2 saat uyuşturur dediydi. ben şimdi ne oluyom yani bu durumda?
yaş 4-5. aynı yaştaki kuzenim kucağa alınıpta, davul zurna eşliğinde sünnete diye evden çıkılınca küçük bir kıyamet koparmıştım. bende sünnet olucam diye 2 saat böğürerek ağlamıştım. en sonunda beni de evden alıp sünnet ettirmeye(!) hastaneye götürdüler. doktor gülmekten ilk on dakika bişey yapamadı. sonra ağzıma baktı, öksürttü felan öylece bırakıp sünnet bitti dedi. bende mutlu mesut düğün evine döndüm.
tabi dönünce sünnetin bana yapılandan çook daha farklı bişey olduğunu öğrendim. kuzenim bizzat anlattı.
anım falan yok. belediyenin ücretsiz sünnet kampanyası vardı belediyenin çay bahçesinde. 3 kişi koluma çöktü zalım doktor neşteri çaldı. büyük bir yükten kurtuldum.
dinleyin de anı görün. bir gün babam aradı evi. anneme demiş ki story gelsin şuraya ben ona okul için kırtasiye malzemesi ve önlük falan alacağım. ben de uçtum tabi sevinçten. 4. sınıftaydım galiba. atladım otobüse vardım konak meydanı'na. babam beni oradan aldı. önce döner yedirdi, sonra da şambali tatlısı. az daha çaba gösterse kanatlanıp uçacağım sevincimden. keyfime diyecek yok. neyse efendim kırtasiyeye deyü düştük yola. sonra bir kıyafet mağazasına geldik. bir baktım her yer sünnetlik kıyafetlerle dolu. baba ne işimiz var burada dedim. bir şey bakacağım dedi. sonra bir abla geldi. ben etrafa bakarken üstümü başımı ölçtü bir şeyler çıkardı. babam da "hadi dene bakayım merak ettim nasıl olacak" dedi.
bu babam var ya çok çakal adamdı. neyse ben giydim sünnet kıyafetlerini, elimde asa mal gibi dükkanın ortasında bekliyorum. babam diğer kıyafetlerimi başka torbaya koyup elimden tuttu. çıktık mağazadan. ya baba nereye bu kıyafetle dememe kalmadan tam karşıdaki fotoğraf stüdyosuna girip fotoğraf çektirdik o kıyafetle. ben de mal mıyım salak mıyım anlamadım işte. fotoğrafı da görmeyin, papyonum yamuk çıkmış. fotoğrafçının gözleri kördü galiba.
çıktık biraz yürüdük. ben huysuzlanmaya başlayınca babam taksi tuttu. bir baktım babamın çalıştığı hastanenin önündeyiz. daha ne işimiz var burada diyemeden kendimi ameliyat masasında sünnet olurken buldum. sünnetten sonra bir de tekrar kıyafetlerimi giydirip doktorların elini öptürdü bana. o gün babamdan ölesiye nefret ettim inanın. daha yeni ameliyat masasından kalkmışım adam bana el öptürüyor kapı kapı dolaştırıp hey allahım sen akıl ver! neyse döndük eve geldik. dönmeden önce babam evi aradı anneme söyledi. annem günlerce ağladı. aylarca da babamla konuşmadı. çünkü ahdı vardı bana sünnet düğünü yapacaktı, anlı şanlı üstelik yemekli. kısmet olmadı. ben çektiğim acıyla kaldım. üstüne üstlük okulların başlamasına 5 gün vardı sünnet olduğumda ve ilk hafta başında bütün sınıf beni ziyarete geldi(evet kızlar da geldi). hayatımda hiç o kadar utanmamıştım.
hala babama kızıyorum bana bunu yaptığı için ama yine de o günden sonra bana takılan altınlar ve harçlıklar sayesinde micro genius atari almıştım, bu biraz acımı hafifletiyor.
Daha küçüktüm ilk zamanlar kıyafet ilgi falan çok iyiydi. Daha sonra sünnetçi geldi o orda işlemi yaparken akrabalarımda benim resmimi çekiyordu. Bende tipik ağlıyodum. Herkes de izliyordu. iş bittikten sonra babam ateri aldı. Bir kaç tane de kaset. O zamanlar dünyanın en mutlusu bendim. Marioda prensesi kurtarıp soccerda goller atacaktım.. =)
sabah her zamankinden erken kalktık. amcamlar dayımlar dedemler falan ev ağzına kadar dolu, bana bir hafta sonra sünnet olacağım söylenmişti. öyleyse neden bu insanlar bizim evdeydi?
kahvaltıdan sonra annem "gel oğlum sünnet kıyafetlerini giyde amcanlar görsün" dediğinde şüphelerim biraz daha arttı. giymek istemediğim halde ısrarla giydirdiler kıyafetleri.
öğleden sonra sırtımda pelerin elimde asa babam ve dayımın oğluyla izmit fuarına gittik, birkaç saat çarpışan oto atlıkarınca gibi oyuncaklarla oynadık ve eve geri döndük. bahçe kapısından eve girdiğimiz esnada "aha geldileeeer, doktorda şimdi gelmişti" gibisinden lafları duymamla "lahhhhhnnn ne koktoru yhaaaaa" diye inlemem babamın kolumdan sıkı sıkı tutarak beni kucaklaması, bizim sesimizi duyupda merdivenin başına gelen doktorla gözgöze gelmem, babamın kollarının arasından yılan gibi kıvrılarak kurtulmam ve kendimi caddeden aşağı salmam hepsi en fazla otuz saniye sürdü.
"seyiluuukk..olm gel buraya nereyeeee..lan sade ilaç sürcek valla baakk"
gölcüğü bilen bilir, donanma caddesinden aşağı ben önde arkamda dayım, onun arkasında amcam, onun arkasında mahelleden bir kaç abi ve en arkada mahallenin çocukları nasıl yardırıyorum nasıl koşuyorum aklınız durur. aşağı yukarı beşyüz metre falan kaçtıktan sonra dayımın ensemden yakalaması, kollarımdan dayımın ayaklarımdan amcamın tutarak beni eve götürmeleri sonun başlangıydı.
üç dört tane koca adamın sıkı sıkı tuttuğu bendeniz aklıma gelen en ayıp küfürleri ediyorum fütursuzca,
"bok, salak, deliii, pipiiii, booook"
en son sülalenin en güçlü ve cesurları beni kurbanlık boğa gibi tuttular ve
"allaaahuekber allaaahuekbeeerr ve booookk salaaaaak pipiiii" melodilerinin harmanlanmasıyla oluşan o mistik ve tentürdüyot kokulu havada doktor vazifesini yerine getirdi.
doktorun babama "yahu 30 senelik sünnetçiyim ben böyle bişey görmedim, para mara istemez kardeşim valla bak allah yardımcınız olsun" dediğini işittiğimde yatağın süslerine iliştirilen paraları sökmeye çalışıyordum.
yaklaşık 2 saat boyunca doktora bitti mi diye yüzlerce sormuşluğum, bağırmışlığım, bağırışlarımla abimin bayılmışlığı olan sonunda doktorun bana büyüyünce bana dua ediceksin dediği vakayı hayriye.
2.sınıf falanım, almanyada beni doktor hagi adında birine götürdüler adam arap yani seninkide sik mi lan diyerek çıkartsa cinsel yaşamım bitecek, neyse adam ilk gün bana oyuncak fil hediye etti ertesi gün sünnet olacağım, siktigim narkozcusu izinli mi, iğne üzerine iğne yedik izlerken kestiler valla.
sünnetçim bizim yan komşu idi. ( şans mıdır kabus mu karabasan mı artık. yan evde bir adam yaşıyor yusuf amca ve bir gün gelip senin pipini kesecek. işte böyle bir evde yaşamak zorunda olduğunuzu düşünün.)
geldi ve kesti bir gün.
bir iki ay sonra öldü adam. hayatımda gördüğüm ilk ölü odur.( üstünde beyaz çarşaf ve bir ekmek bıçağı halının üstünde yatıyor. etrafında ağlayan kadınlar.)
oldum olası kınayı hiç sevmem efenim, elime kına yakmaya çalıştılar uzun bir mücadeleden sonra sadece serçe parmağıma yaktırdım, onu da kimse görmeden banyoya gidip temizledim, tabi kına varmış gibi bez parmağımdaydı.
adımı tüylü lakabına çeviren, hiç hatırlamak istemediğim mevzudur;
kardeşimle birlikte sünnet olmanın acılarını yaşayan çocuğum ben, üstelik kardeşinizle aranızda 5 yaş var ve onunla aynı zamanda sünnet oluyorsunuz, bütün arkadaşlarınız sünnet olmuş, millet birbirine okulda, mahallede pipisini gösterirken siz sünnetsiz olduğunuzdan dolayı pipinizi gösterememinizin ezikliğini yaşarken işte o yaz kendimi ameliyat masasında narkoz ile sünnet edilirken buluyorum. artık erkekliğe adım atmanın ilk ışığı görülmüştür. masada yatarken yarı hayali yarı gerçek ''artık bende diğer çocuklara pipimi gösterip, erkek olduğumu kanıtlayacağım'' diye düşünürken bayılmışsınızdır. aradan ne kadar zaman geçti bilinmez, uyandığınızda erkek olmuşsunuzdur.
canım çok tez ve el bebek gül bebek çocuk olarak yetiştiğimden dolayıdır mı bilinmez, ayağa kalkmaya korkuyorum, erkek oldum ya artık ya pipime bir şey olursa, ya canım yanarsa korkusu sizi yatağa çivilemiştir. sünnet şapkasını herkes bilir hani ucundan beyaz tüy vardır, işte o şapkayı pipim kaybolmasın diye ters çevirip, öcüler yemesin diye pipinizi örtersiniz. öyle bir korkudur ki aradan 2 gün geçer siz hla yatakta yatarsınız. ev halkından birisi üzerinize örttüğünüz yorganı çeker, ve ters şekilde kapattığınız şapkayı görür. bu ne ne yaptın sen derken çekmeye çalışır, bir bakarsınız canınız yanar, şapka pipinizden ayrılmak istemez, çünkü o şapkanın beyaz tüyü pipinize yapışmıştır, ve bundan dolayı tüylü lakabını almışsınızdır. ev büyüklerinden birisi pipinizi yapışan tüyden ayırmaya kalkar, makası getirir siz ağlarsınız, ''tam erkek oldum lan'' diye düşünürken pipinizin kesileceği endişesini yaşarsınız, sonunda şapka tüyden kurtarılır, ama pipi ilaçlı olduğundan pipi tüyden kurtulamaz. hastaneye gidersiniz, doktor bakar, eder, güler ''bir büyüsünde ben sana o pipiyi sokacağım'' diye içinizden geçirirsiniz. ilaç verir, verdiği ilacı bir kaç gün uygularsınız, tüyler dökülür, ama aldığınız tüylü lakabı sizin hayatınızdan ve anılarınızdan dökülmez.
Sünnet düğünü yapılmadı benim için. Zaten şuan da "ulan çocuğunun şeyinden kesiyosun bir de gelmiş davul zurna kutluyosun mk" dıyorum. Sadece babaannem (çocukken daha anaokulúna falan gitmeden sabah babaannem akşam annem ile zaman geçiriyordum o yüzden yakın), babam, annem ve doktor(doktor mu tam hatırlamıyorum) vardı. Anestezi verdiler evde ama başlarken ki dokunuşları (evet) hissettiğimi hatırlıyorum. O sırada babam video çekmiş ama sonra videoyu açınca dayanamadığından (kan görmeye dayanamaz) tüm kopyaları silmiş..
