kimseyi beğenemiyorum, aşırı seçiciyim ve sanırım sırf bu yüzden evlenemeyeceğim.
mesela birini tanıyorum. fikirlerimiz tamamen uyuşuyor, sekanslarımız tamamen aynı. birşeyler hissetmeye başlıyorum, karşı taraf da aynı hisleri taşıyor. bunu biliyorum.
ancak aniden birşeyler oluyor, saçma sapan olasıkları sorguluyorum, soğuyorum, uzaklaşıyorum, uzaklaşıyorum ve bitiyor.
ben uzun süredir yazamaz haldeyim. kırmaya çalışıyorum kıramıyorum. başta olur böyle dönemler diye düşündüm ama cıvkı çıkmaya başladı. ne yapsam kafi gelmiyor. en büyük derdim bu olsun diycem ama gerçekten de büyük gördüğüm bi dert.
Şimdi biliyorum derdini s... diyeceksiniz ama artık obsesiflik hissediyorum.
Her gün 06.50 de uyanıyorum. Evin yakınından geçip okula giden tek otobüs var. Saat başı geçiyor. Ben bunu kaçırırsam yarım saat yürüyüp başka durağa geçmek zorunda kalıyorum.
Kendimi nasıl kastıysam geç kalmamalıyım diye. Uyuyamıyorum bu sefer. Uyuyakalırım korkusuna gece saçma sapan saatlerde uyanıyorum. Sonra derste uyukluyorum. Hatta haftasonları saati kurmayı unuttum geç kaldım diye korkarak uyanıyorum.
Yar bana bir çare! ya şöyle deliksiz uyumak istiyorum. Uyumayınca dinlenemiyorum çünkü.
numaralı gözlük kullanıyorum. bir insan neden numaralı gözlüğü denemek ister? hadi ister neden gözlüğü gözümden çekip aldığında gözlüğün camlarına on parmağıyla dokunur.
merkeze işsizliğimi alıp etrafına da can bildiğim tüm dostlarımın benden kilometrelerce uzakta olmasını ve şu saçma memleket denen yerde bi başıma koltukta hep bir sonraki günü beklememi ekleyebilirim.
