alex ferguson ile gökhan gönül'ün güngören köyiçi'nde bir esnaf lokantasında yemek yediğini ve tarafların el sıkıştığını görüp uykuda kalp sıkışması da yaşattı ya bu ömür bana... daha da bir şey demem.
Kendimi sürekli ya daha önce gitmediğim bir evde yanlız veya apartmanlardan oluşan bir sitede görüyorum.Hep yanlızım bu ortamlarda Ve hep keşif yapıyorum bu evleri veya apartmanları. Uyandığımda da kendimi bok gibi hissediyorum. Hep kaos, korku ,endişe ve moral bozukluğu oluyor bu rüyalarda, hiç mutluluk hissetmiyorum. Rahat bi 10 yıldır görüyorum bu tür rüyaları. Psikolog görsem anında sorucam nedenini beleşten...
Sonuncu gördüğüm garip rüya ise şöyle. Yine boş bir apartmana giriyorum. Tam merdivenlere yönelecekken köşede asansör olduğunu görüyorum. çağırıyorum asansörü geliyor ama belli içinde birileri var. Kapı açılıyor ve içinden tayyip erdoğan çıkıyor ve başlıyor beni azarlamaya. Süt dökmüş kedi gibi dinliyorum yiyorum azarımı ve merdivenlerden çıkmaya başlıyorum başbakanın dediği gibi...
dün gece ile bu sabaha müteakip teyzemin evinin terasında asma yapraklarını yerken gökyüzüne bakıyor idim. akşam üstü filandı sanırsam hocum. deyzem ivazpaşa da oturur. bursalı olanlar bilir. bursanın tepe kısımlarındadır.evler üste üste gider.aralara sıkışmıştır hep evler . tam bursayı,yeşili,stadyumu,ulucamiyi kuş bakışı seyreyleceğiniz yerler. oy yirin , özledim. özledim şimdi çok uzaklarda.ühü ühü amk . neyse bebeleşmenin sırası değil.
nerde kaldıydık. gökyüzünü seyreyliyordum ki. uçaklar helikopterler geçmeye başladı peşin sıra. sonra da iki tane zeplin. öyle hızlı gidiyorlar ki.hiç zeplin hızlı gider mi rüya işte amınım. hayır rüya olduğunu bilmesen sanırsın ki harp çıktı. o derece bi durum.
derken aman allahım oda nesi,çok uzakta bi yerden duman çıkıyo. ona telaşlanırken başka yerden duman gördüm.noluo lan dememe zaman kalmadı ki.her yerden duman çıkıyo.kısacası bursanın neresine baksam yandı yanacak anam. ateş olmayan yerden duman çıkar mı diye diye salak salak da düşünüyorum ama. çünkü sadece dumanı görebiliyorum. neyse şom ağzımı açmamla beraber tam karşımdaki ev yanmaya başladı çerçeveler,pencereler hebiciği. sonra hemen terastan içeri girdim deyzeme ve evdeki diğer insanlara haber vermeye. nerdeee herkes siktir olup gitmiş bi tane insan yok lan.
kafamdan zilyon tane düşünce geçiyo. ah amına koyim amerika libya,suriye, mısır derken sonunda zikti belamızı yaktı bursayı diyorum. sonra annemi arıyorum yok,at,avrat,silah ne diyorum la ben. hala kurtalamadım etkisinden. yok kimse yok in cin bile top oynamıyo.
çığlık atıcam atamıyorum, herhalde o sıra karabasan beni zikiyodu. şöyle bi depreştim,uyandım gözümden yaş gelmiş. ısıtıcıyı açık unutmuşum .zaten çük kadar oda.
velhasılı odanın çok sıcak olmasından kaynaklı böyle bi rüya gördüğüm fikrine kapıldım şimdilerde. emrahın filmini izlerken uyuyakalsaydım nuri alço zikiyor olacaktı herhalde rüyamda.
onun için dikkat edin optimum sıcaktıkta insan gibi uyuyun
Rüyamda yine uçuyordum lan... Ama öyle çok yüksektende değil. Bildiğin otobanda otobüslerin yanında uçuyorum. Topkapı'dan yardırdığım gibi soluğu karaköy'de aldım. Baktım vapura binmeye gerek yok boğazı da uçarak geçtim, kadıköy'e vardım. Ortalık öyle kalabalıktı ki uçmakla iyi ettim derken kendimi yine o evde buldum. 5. kattaki dairesine kadar süzüldüm. Pencereden girer girmez kedisi farketti beni. "erooss gel oğlum" dedim sevdim kediyi biraz. Baktım uyuyo malum şahıs. Uyandırsam belki beni gördüğüne pek memnun olmaz diye düşündüm. izledim baya bi, sonra baktım olacak gibi değil yatıyım yanına dedim. Her zaman ki gibi yanına yatıp sarıldığımda hiç bir tepki vermedi, gözlerini araladı baktı biraz, sonra tekrar yumdu. Kanatlar aşkına böyle hızlı uçuş görülmemiştir, bi fırladım yataktan. Bu sefer de kadıköy'ün daha ilerisinde oturan diğer malum şahısın evine yöneldim. Sinirliyim de bi yandan. Vardım eve girdim içeri baktım oda uyuyo. Bir an bakınca ne kadar özlediğimi farkettim. "bunu bana niye yaptın lan" temalı konuşmalarımdan birini bağıra çağıra gerçekleştirebilirdim aslında ama gerek yoktu. O kanepe de onunla huzurla uyuduğum günleri düşündüm, tam pes edicekken yine işin sonunu, olacakları düşündüm. istenmediğim yerlere gitmemeli, bensiz mutlu olanları öylece bırakmalıydım. Hafiften gözlerini araladı bu, gülümser gibi baktı ama hiç hali yoktu. Onun o yatakta uzanmış halini görünce ne yaptıkları için hesap sormak ne de intikam almak geldi içimden. Sadece eskisi gibi sarılsa yeterdi aslında ama artık o sıcaklığı hissedemezdim. Elimi sakallarına attım;
rüya demeye bin şahit ister. bildiğin karabasandı yahu. yerde yatıyoruz. yanımda bir arkadaşım daha var ama ölmüş o. ve ben öldürmüşüm sanki. benim yüzümden ölmüş gibi hissediyorum. uzun boylu, siyah kıyafetli bir adam var, arkadaşımı yakasından tutmuş, hafifçe yukarı kaldırırak bana gösteriyor 'bak senin yüzünden öldü' der gibi. 'hayır olamaz' diyorum. bunun bir rüya olduğunun da farkındayım bir yandan, bilincim yerimde. 'hemen uyanmam lazım' diyorum. bağırmak istiyorum, sesim çıkmıyor. ağzımı açamıyorum. üstümde bir ağırlık. sonunda bir şekilde ağzımı açıp bağırmayı başarabildim ama çok zorladığım için sanırım kızdırdım karabasını. zangır zangır salladı beni. suratına da gördüm o an. çirkin dişli bir şey, tipsiz. sonra kendi bağırmamı duyunca uyandım ve gitti.
sevgilimi kurşunladım. öldü. hortlayıp boğazımı sıktı bende öldüm. sonra göğe doğru yürüyen merdiven oluştu beraber gittik. orda thor'u gördük. çekici ile bizi bekliyor,fırça atmak için düşünüyordu. sikerim çekicinide senide ibne ! daha karına sahip çıkamıyorsun çekicini çaldırdın karı kılığına girdin siktir git çay koy dedim. sonra beyaz bir ışık gördüm. sabah olmuştu.
bilinç altımın ettiği gavurluklardan oluşan haylazlık bütünü.
bazen öyle bir sarsıyor ki günlerce o rüyayı yeniden yaşıyor insan
mazallah ya gerçek olsalar
yada keşke gerçek olsalar dedirten şeyler
Cep telefonu çorbası yaptığım rüyadır. Parktan mantar toplar gibi cep telefonu topladım eve geldim ve tencereye attım hepsini. Bir de tahta kaşıkla ezmeye çalışıyorum telefonları. Daha sonra iki üç rus bayan telefonlarının çalındığını söylüyor ve tencereye bakıp işte bunlar diyorlar. Bense parktan topladım onları diyorum. Kan ter içinde uyanıyorum o esnada. Çok bilmiş arkadaşıma anlattım rüyamı. Dedi ki "arkadaşlar, müfettiş tamamdır." efsanevi hababam sınıfı repliği olup bilinçaltımın tamamen sıçtığına delalet bir rüya imiş.
dün bir rüya görmüşüm öyle böyle değil efenim.şimdi bizim evde böyle büyük bi futbol sahası var.*orda öyle duruyoruz yanımda da birkaç kişi var.sonra 4-5 kişi karşıdan geliyor.o 4-5 kişilik gruptan biri önüm geçiyor ve bana gülümsüyor.üstünde siyah beyaz bi forma var.gözlerime inanamıyorum bu newcastle united formasıydı ve o kişide owen'dı.hadi maç yapalım diyor bende seviçle ekibimi çağırıyorum.evin içindeki büyük sahada maç başlıyor.bir onlar gol atıyor bir biz.aralarda şakalaşıyoruz falan.sonra maç bitiyor ve owen ile karşılıklı oturmyş konuşuyoruz.benle çok samimi bir şekilde konuşuyor sürekli gülüyor.yalnız bir detay dikkatimi çekiyor rüyada gördüğüm tip gerçekteki owen'a pek benzemiyor.ama formasında owen yazıyor ve kendisini owen diye tanıtıyor.neyse efenim öyle sohbet sohbeti açıyor biz çok samimi oluyoruz falan bana diyor sende yetenek var.öyle konuşuyoruz gene ve öyle uyanıyorum.gerçekten çok hoş bi rüyaydı.yalnız o owen'ı ilk gördüğüm sahne harikaydı.hayır owen!a aşık falan değilim.zaten kendisini de pek tanımam en son m.unitede gitmişti yani.ama rüyama nerden girdiyse iyi etmiş iki lafın belini kırdık açıldım valla.
(bkz: götün açıkta kalmasıyla görülen rüyalar)
hırvatistandaki tüm yastıkları toplamışım. hepsini bir odaya doldurup yatmışım üstüne. elçi gönderiyorlar bana. böyle yana taranmış sarı saçları, lacivert üniformasıyla yastık için yalvarıyordu bana. n'olur bir tanecik yastık verin efendim. onu ülkemize götürelim diye. ben de ısrarla onların artık bana ait olduğunu, kesinlikle veremeyeceğimi söylüyordum. büyük bir üzüntüyle çıktı gitti odadan. ne yapacaksın tek bir yastığı be adam damızlık mı yapıcaksın diye sormak uyanınca geldi aklıma.
parmaklıklar ardındayım rüyanın başında, arabamla* vali ya da kaymakam -tam hatırlamıyorum ama torbalı biriydi- ezmişim. O seviyede birisi yolda niye yürür bana nasıl denk gelir de ezerim anlayabilmiş değilim. Sonra duruşma gibi şeyler oluyor ve beraat ediyorum, bunun şerefine sülale toplanıyor, köye gitmeye karar veriyoruz* koca sülale ufaktan bir minibüse atlamışız yoldayız. Derken bir yerde duruyoruz ben minibüsten çıkıyorum bi bina gibi bi şey var içeri giriyorum karşımda masa başında çekik gözlü bi eleman beni süzüyor, suratını ekşitip hayır anlamında başını sallıyor, meğer bizim köye japonya vizesiyle giriliyomuş, kayseri'nin köyüne japonya vizesi.. sonra minibüsteki sülalem bana sarı peruk veriyo, bunu tak, gözlerini kısarak bak diyo. peruğu takıp gidiyorum adamın yanına adam bakıyo, bakıyo.. -Ivan Dragoooon! diye bağırıyo...adam beni rakideki ivan dragon sanıyo bu bir, ivan dragon'un japonya vatandaşlığı varmış bu iki, ulan hadi hepsini anlarım da o nasıl kontrol kimlik sorma yok birşey yok tipime bakıp ivan dragon la bu diyerek izin veriyo. daha fazla dayanamadım "eeh skecem yeter" diyip uyandım. bazen tırnaklarımı falan yerim ama aslında normal bi insanım ne biliyim.
