küçükken kertenkele öldürmüşlüğüm vardır bir de garibin ağzından kan geldi hiç unutamıyorum ne geçtiyse artık elime çocukluk mu desem psikopatlık mı desem bilemedim.
Bilseydim, kendimi yormazdım bu kadar, aşık olmazdım. Daha çok otuzbir çekerdim, ya da ne bileyim çirkinliğimle mutlu olurdum. Salak salak şeyler işte. Bir sik olacağından değil.
olmayacak insanlara olmayacak zamanlarda kendimden ödün vermek.
simdilerde asla yapmiyorum.
bir seyi istiyorum ve olmuyorsa zorlamiyorum.
her seyin daha iyisi ve güzeli var. gidip onu aliyorum.
her pismanlik, bir ders bir aydinlanmaya variyor sonunda. kiymetli bir sey.
2 ayaklı hayvanlar uğruna kendimizden ettiğimiz onca fedakarlıklar, geriye bizden koca bir hüsran bıraktı malesef. Keşke dememek için hayatı anlamak lazımmış meğer. Hayat sandığımız kadar toz pembe değilmiş, yıkıldığımda anladım.
Vaktiyle yatılı bi okul kazanmıstım şehir dışında.anneme düşkünlüğümden gitmemiş, zorla gönderecekler diye de ağlamıştım.
Evet! şimdilerde herkes kendi hayatında. Birçoğu da yok zaten hayatta. Neler kaçırmışım...hayatı ıskalamışım. kendimi düşünmemişim ben merkezli yaşamadığım için, değil pişmanlık, evet! Ben, malmışım.
