Bilmem kaç nolu ego otobüsünde ekseriyetle rastladığım bir beyden nefret ediyorum. Evet, ciddiyim. Yirmi küsür yıllık hayatımda herhangi bir davranışa bile nefret beslemedim,bırakın bir insan kişisine nefreti, ama bu adam beni sinir ediyor. Böyle irite eden tiksindirici bakışlar falan, hani bakış diyorsam öyle 'farklı' bakışlar değil, böyle beni tanıyormuş da beğenmiyormuş, nefreti geliyormuş gibi bakışlar. Hani şu sakin bünyem bir kaşık suda boğabilir o hiç tanımadığı adamı. Yazınca biraz geçti sanki sinirim, tamam sakinim.
migrendir. yakın zaman öncesine kadar insanlarda vardı ama artık s....memeyi öğrendim sanırım. tamamen olmasa bile tabi ki hala var azcık. o kadar çok göttoş var ki umursamamaya başlıyorsun bir zaman sonra dolayısı ile nefret bile edemiyorsun. belki sadece acıyorsun ama nefret yok.
Sıcak.
Kilo almak.
Ve benim için en önemli olanı bir şey bildiğini zannedip bir bok bilmeyen yarı cahiller. BU cinsde ayrıca karşısındakini dinlemek veya empati kurmak yerine saldırma mekanizması daha iyi çalışmakta.
en nefret ettiğim şeylerden biri, üç beş muhabbet ettik diye kızların sürekli ilgi beklemesi ve yanlış beklentiler içine girmesi.
Hayır kızım seni arkadaş olarak gördüğümü anlayamıyor musun silktir git asılma trip atma ulan. resmen mavi tik edebiyatı yapıp trip atan kız var ulan ortada bişey yok neyin beklentisine giriyosun ki.
karnımın acıkması. durduk yere acıkıyor ve ne yesem karar veremiyorum. canım hiçbişi istemiyor fakat açım. öyle bir yerde yaşıyorum ki dışardan yediğim şeyin ne olduğu çok önemli değil her halükarda kazığı da ikram ediyorlar bir güzel yiyorum. off ne yesem ki?
