hastanedeki çocukları güldürmek. Onları mutlu etmek. "mutluysa mutluyum" dedikleri olayı bir tek o meleklerle tadabildim. Dünyadaki hiçbir şeyi bu mutluluğa değişmem. beni gördüklerinde annelerine bakip "aaa geldii anne geldii ...abla geldii" diye bağırıp boynuma atlamaları yok mu bir de.. içim öyle huzurla öyle mutlulukla doluyor ki tarifi yok bu mutluluğun. ölmeyi bekleyen çocukların o minicik tebessümlerini hiçbir kahkahaya değişmem, çünkü hiçbir kahkaha beni böyle mutlu edemez.
Bana göre; Komedi izleyerek olan birşey olduğudur. Film biter olay biter. Yada canınızı sıkan birşey olmamıştır. Sevdiğinız bir şarkı, sevdiğiniz bir oyuncu ki bu bende engin akyürektir. Bunlar mutluluğa sebeptir. Büyük ve kalıcı mutluluk yoktur. Mutsuz olmadan mutlu olduğumuzu anlayamayız sonuçta.
tamamen yemeye dayalı olan mutluluk anlayışıdır. çerez, çikolata, abur cuburu alıp kış günü dışarda yağmur yağarken, yorgan altında film izleyerek mideye indirmek. demeyin keyfime o zaman.*
