Sevdiklerimin gönülleri dışında her yer olabilir, eninde sonunda kokladığınız herhangi bir çiçek olacağım. Ya da elinize batan bir diken. Belki bir ekşi erik olurum yersiniz, ha?
Yalnız olmasın, çevremde kimleri istediğimi söyleyemiyorum çünkü daha önce de bahsettiğim gibi ölüme yakıştırdığım tek beden benimki. Ölüm kelimesini kendimden başka herkesle aynı cümlede kullanmaktan çok korkuyorum. Bütün tatlı canlılığıma rağmen ölümün acısına hatta ölüm fikrinin ağırlığına benden başka kimse dayanamaz gibi hissediyorum içten içe kendimin de dayanamayacağını bilerek ama kendimden saklayarak.
Mezarımla ilgili de tek söyleyeceğim şey, insanlardan akıp giden hayattan uzakta ve tanımadığım hiç bilmedigim ruhların arasında olmasını istemediğim.
