rakip takımın oyuncusu tuttuğunuz takıma şut çeker. topun gidişine göre içinizden 1 saniyeliğine '' ha sitir'' olursunuz ya. işte o korku. gol olup olmaması önemli değildir o korkunun. 1 saniyedir ama korkutucusur.
nolu entrydeki videoya tıklıyınca yüzyılın kabusu var mısın yok musun sidal'in bağırması çıkmasıyla gerildim ve üzüldüm. korktum vallahi. hani bir anda böh diye bir şeyler olur ya sessiz sakin videoların ortasında o tarz yani.
kelebeklerden oldum olasi korktum. renkli kanatlarina kapilip peslerinden gittim. yakindan inceledigimde ise tuylu tuylu simsiyah govdelerini gordum. iste o zaman henuz 3 yasimdayken dedim ki dis guzellige aldanmamaliyim. bugun bir yalanci ve deli olaraktan cesitli akil hastanelerinde ikamet etmekteyim.
yani nasıl anlatsam. böyle odaya girdiğimde bir an kendini asmış, intihar etmiş biriyle karşılaşma korkusu.
tıpta, psikoloji tarihinde böyle abudik korkular var mı bilmiyorum ama şahsım bu tarz korkulara fazlasıyla sahip.
işin kötü yanı hiç tanıdığım biri hatta tanıdığımın tanıdığı bile intihar etmedi. televizyondan internetten gördüğüm intihar haberleri psikolojimi bu denli bozmuş olamaz, ama olmuş bile.
iç içe geçmiş dünyalarda yaşıyormuşçasına garipsenecek bir korkudur efenim. bakınız hücreler. bir tek hücre bile sanki ayrı bir dünyaymış gibi gelir bazen bana. belki dünyada tanrı dediğimiz yüce yaratıcının bir parçasıdır ve bizde onun hücreleriyizdir. **
