Eğer genç yaşta ölmezsem, yaşlandığımda ölümün yaklaştığını hissettiğim zaman arkamı dönüp baktığımda pişman olduğum, yaşamak isteyip yaşamadığım şeylerle dolu bir hayat yaşamaktan korkuyorum.
Erkek arkadaşımın beni bırakması. Çok seviyorum sözlük. Biliyorum bu biraz acizlik ama beni asla bırakmasın istiyorum. Bu bana verdiği son şanstı. Son şans...
her boktan korkarım. evet benim kadar korkak insan var mıdır merak ederim. insanlardan, her tür hayvandan, araba, uçak, tren hatta ve hatta bisikletten bile korkarım düşüp bir yerimi kıracam diye. insan hayatı pamuk ipine bağlı olduğu için aklımda sürekli başıma bir şey gelecek korkusu var. yaşanmıyor böyle kardeş.
olmadık yere ff aldığım matematik dersini bütünlemede veremedikten sonra yaz okuluna onca para vermek ve ardından orada da geçemeyip ( bu kısım zaten muhtemel ) alttan alma zorunluluğu sorunsalını yaşayıp can sıkıntılarına bürünmek şu zamandaki en büyük kaygım olsa gerek.
