köpek korkum var. öyle böyle değil yolun diğer ucunda olsa YOLUMU değiştiririm. yanımdaysa hareket falan edemem zaten ağlamaya başlarım.
bir de öldükten sonra insanların beni unutmasından çok korkuyorum.
(bkz: ad perpetuam memoriam)
bir de burnu kapalı ayakkabı giyerken içinden böck çıkmasından korkarım, içine bakarım bir şey olmasa da ters çevirip sallarım öyle giyerim ayakkabıyı.
Sonsuza kadar şu anki gibi hissetmekten korkuyorum,
Dost sandığım kişiler tarafından aldatılmaktan korkuyorum,
Bir başkasının ona dokunmasından, nefesini hissetmesinden, sesini duymasından, kokusunu almasından korkuyorum,
Onunla yine karşılaştığımda tekrar tekrar aşık olmaktan korkuyorum,
ileride onun başkaları tarafından mutlu edilmesinden korkuyorum
Ölmekten değil, geride kalanlardan korkuyorum,
insanların şu devirdekinden daha beter, daha maskeli olmasından korkuyorum,
Kafamdaki soruların bir gün beni hayattan koparmasından korkuyorum,
Tekrar alkole başlamaktan, sigarayı bırakamamaktan ve lanet olası bürokrasiden korkuyorum,
böyle cin hayalet falan. evde yalnızken doğaüstü olayları yaşamaktan çok korkuyorum. dayamışlar bana küçükken korku filmlerini sonucunda ödlek bir bünye oluştu ben de. ve bir de (bkz: karabasan)
hoşlanılan kızla muhabbet kuramamak.ya diğer insanlara karşı şakır şakır konuşan ben yok abicim olmuyor.evet bu aralar bundan müzdaripim aklıma geldikçe yazarım daha çok korkum var benim.
uçak. uçağa binmekten çok korkuyorum arkadaş. ne yazıkki sürekli binmek zorundayım istemeye istemeye de olsa. inince birisini sevindirecem hayata tutunacam diyorum ama indikten sonra unutuyorum.*
