En büyük korkum yalnızlık. Ne karanlık, ne yüksekliktir. Çünkü karanlık da, yukseklik de yanında biri yoksa daha korkunc bir hal alır. Bu arada eklemezsen çatlarım. Kamyoncu fobim vardır, çok fena hem de.
ondan önce ölmek sözlük. ondan dediysem sevgili falan değil tabi annem den bahsediyorum. küçükken hep dua ederdim küçük ellerimi allaha açıp. ben önce öleyim allahım derdim hep ben önce öleyim. büyüdükçe bu duayı etmekten korkar oldum. ben gidince o napıcak. daha sonra aynı anda öldür allahım annemle beni diye dua etmeye başladım. şimdilerde bunu demekten de korkuyorum. sağlıklı ve huzurlu bi hayatta çok uzun yıllar bağışla bize allahım. * ölüm mü? bizi öldürmesen olmaz mı?
bin yılın soğukları.
son gelişmeleri bilmiyorum ama haziran ayında gece pike, çarşaf örtünen birisi olarak korkuyorum soğuktan.
kavurucu sıcaklar dersen sorun yok ama.
--spoiler--
Korkmak...
insanların çoğu kaybetmekten korktuğu için, sevmekten korkuyor.
Sevilmekten korkuyor, kendisini sevilmeye layık görmediği için.
Düşünmekten korkuyor sorumluluk getireceği için.
Konuşmaktan korkuyor, eleştirilmekten korktuğu için.
Duygularını ifade etmekten korkuyor, reddedilmekten korktuğu için.
Yaşlanmaktan korkuyor, gençliğin kıymetini bilmediği için.
Unutulmaktan korkuyor, dünyaya iyi bir şey vermediği için.
Ve ölmekten korkuyor aslında yaşamayı bilmediği için..
W.Shakespear
--spoiler--
çocuklarımla ilgili korkularım var benim. hemde öyle böyle değil! *****
ayrıca onları küçük yaşta annesiz bırakmaktan ödüm kopuyor.
