bugün

beni bekleyen bir ağaç bile yok..
bu gece mutsuzlugun dibine vurdum. kimseyle bir sey paylasamiyorum niye canim sikkin anlatamiyorum. kendimi sozluge ve muzige veriyorum oyalanmak icin. yoksa halim kotu.
eurovision u seyretmedende geyiği döndürülebiliyormuş.
psikiyatrlarin bisey yapabilicek kapasitede oldugunu bilsem gidicem. En iyisi felsefe kitaplarina gomulup kendimi tedavi etmek. Ama ona da halim yok. Sigara icince geciyo sanki. Tom waits dinlerken falan.
eurovision'u izlemedim. ama dakika dakika sözlükten takip ettim. ne kaçırdım? hiç! koca bir hiç! *
kuş yemini çok lezzetli buluyorum be sözlük. denesen sen de seversin.
sözlük koptum ya.

bonomo davasına kimse itiraf kasmamış ya la.

ahah.

itiraf ediyorum taksiye para vermemek için aştiye 6 saat erken gideceğim çarşamba günü. bir gün ölürsem cimrilikten öleceğim.
belki ben o kadar iyi biri değilim, belki onlar çok kötü.
sözlük üzerimde çok fena bir bıkkınlık var hayata karşı artık sıkılmaya başladım. monoton bir hayatım yok aslında, dışardan bakan çoğu insanın imrendiği şanslı olduğumu düşündüğünü biliyorum ama bu beni rahatlatmıyor. birinede çok fena halde kızgınım ama yazamıyorum işte. fena gerildim sözlük, herşeyden kaçasım var. zaten finaller başlıyor ve ben altı haftadır derse falan gitmiyorum daha da kötüsü notlar yok elimde ve konuları bile bilmiyorum. ben neden böyleyim ya?
bu yazıyı elim sikimde yazıyorum. Bildiğin asılıyorum şu an.
gecenin bu saatinde art arda ankara havası dinliyorum. *
insanın 1 günü 1güne tutmuyor. 1 hafta mı? hiç tutmuyor.
doğru zamanda izmirdeyim. ama yanlış yerdeyim. nefret ediyorum senden izmir. senden ve senin bu gevşekliğinden.
bu aralar hatta uzun bir zamandır kendimi boştuk da gibi hissediyorum. ne yukarı çıkabiliyorum ne de dibe vuruyorum. sanki bir apartmanın asansörüne binip 10. katına çıkarken hiç bir neden yokken asansörün 5. katta durması gibi birinin seni oradan çekip çıkarmasını beklemek gibi ama kimsenin gelmemesi o arada sıkışıp kalmak gibi.
yalnızlığımı şuan öyle bi anladımki öyle bi anladım yani, sabahtan beri uyanığım ve tek bir kişiyle dahi konuşmadım çünkü kimse yok ağzım kenetlendi yemin ediyorum. offf çok yalnızım
dün akşam ona "ben de seni özlemişim" demeyi çok istedim. demedim. diyemedim. nedense sustum.
kurtarıcımı bekliyorum sözlük.
hiç olmadığım kadar güçsüz ve muhtacım.
öyle allı pullu bir perinin çıkıp camdan papuç giydirmesi derdinde değilim.
biri çıkıp her şey güzel olacak telkininde bulunması bile kurtaracak beni.
partinin, balonun en güzel kadını olmak değil derdim günü kurtarsa biri yeter bana.
bu aralar günde 12 saat uyuyorum ve de sınav zamanları bu zamanlar.
5 yıl boyunca yapmayı planladığım çok şey var tatil haram bana amk.
patronu tarafından "gaktın mı la. iyi hadi geç kalma" diye aranılan bir çalışanım.
her iş yerine lazım benim gibi bi tane.
bütün gün seni aradı gözlerim. dün sen en son bakakalmıştın ardımdan. ben sana aşık delicesine sevdalı ama sen bana arkdaşsın. nasıl olacak ya...
itiraf ediyorum sözlük;

ben insanları tanıdığımı, anladığımı, empati kurabildiğimi bu yüzden sevildiğimi zannederdin. Ama öyle değilmiş sözlük. Ben kimseyi anlamıyormuşum, ben aslında saf olduğum için beni seviyorlarmış, sempatik olduğum için beni seviyorlarmış. Onları hiçbir zaman... Neyse sözlük, daha fazla yazamayacağım...
bugun disari cikmicam. zaten aksama yolculuk var yine. kendimi yormak istemiyorum bosuna. uzun zaman sonra evde oturmak nasil biseymis hatirlamis olurum hem.
çok kararsızım lan 3 kız aynı anda yazıyor bana seçemiyorum. 2 senedir talep yoktu ben yalnızdım şimdi de seçemiyorum. ooff offf..
bazen okula donsuz gidiyorum.