'Biliyorum pisman olacam, cok uzuleceksiniz ama sartlar bunu gerektirdi. sakin benim yedigim boku yemeyin' yazardim. Ama intihar kötü bir sey arkadaslar, intihar etmeyin.
bir ekşi sözlük hesabı, bir uludağ, bir inci ve ismini unuttuğum birçok sözlük hesaplarının şifreleri alttadır. nickimi de siz bulun. ha uludağ da gammaz olabilirim. gammazladığım herkesten özür dilerim, gammazlayamadıklarımla da cehennemde görüşürüz.
3 gün sonra hala üzüldüğünü söyleyeniniz en büyük yalancınız. mutsuz değildim ama mutluda değildim istediklerimi yapamadım, çok pişmanım ve başarısız oldum şuan herkesten belli oranda nefret ederek aranızdan ayrılıyorum sizler gerçek birer insan değilsiniz ne beni ne bir başkasını sevemezsiniz duygularınız yok robottan farkınız yok ve artık bende bu hale geldim. hiç bir şey hissetmiyorum, mutluluk, acı ya da başka şeyler hiç biri benim için önemli değil ve dünya odam kadar küçük olsaydı, hiç kimseyi tanımamış olsaydım yaşamaya devam ederdim yani ölümümden herkes payına düştüğü kadar sorumlu kimse içini rahatlatmaya çalışmasın. daha güzel bir veda bekliyor olabilirdiniz ama daha iyisini hak etmediniz.
screw you guys, i'm going to blow my head.
(bkz: eric cartman)
ya da biraz daha duygusal;
beni yakıp küllerimi urla'da denize savurun. mutlu yaşadı mutlu öldü.
belki de sosyal mesaj içerikli;
hangisi daha iyidir? canavara dönüşmek mi yoksa düzgün biri olarak ölmek mi?
Aslında yazacak pek birşeyim yok benden birşey bekliyen insanların ümitlerini kırmaktan yoruldum belki arkamdan kaçtı diyeceksiniz kolayını yaptı bıraktı merak etmeyin bu sizi son yüz üstü birakisim ve kadim dostlarım sizler kırılmayı hak etmediniz hiçbir zaman hepinizden özür dilerim
Ve en önemlisi anne seni seviyorum arkamdan ağlayıp kendine zarar verme ve baba biliyorum bunu benden hep duymak istedin ben ise hep geçiştirdim ama artik bunun bi anlamı yok seni seviyorum baba her zaman sevdim her daimde sevecegim...
herkes öldürürmüş sevdiğini. sen de beni öldürdün bile bile, göz göre göre. kendim değil, başkası değil, düşmanım hiç değil. sen...
sen koskoca dağımdın, ben karın. sen koskoca çınardın, ben gölgen. artık güvendiğim dağım yok, çınarım yok. bembeyaz karın yok üstünü örten.
bil ki alacak nefesim kalmadı. mezarıma bile gelme bundan gayrı. sensiz hiç uyumadım ben biliyorsun. ve bu uykusuzluk fazla artık. gücüm kalmadı, ölüyorum. ama sen çok yaşa, yaşa ki ölümüm gelsin aklına. yaşa ki bir gün oğlun olursa baktıkça beni hatırla. oğlumuz olsun istedim hep, biliyorsun... sen çok yaşa, yaşa ki beni öldürdüğüne değsin...
silinebilirdi her yazılan; alınyazısı dışında. bu yüzden alın yazım ol istemiştim. şimdi gözyaşımı son kez siliyorum...
