o saçma ilkokulun hatıraları ile dolu olan numaram 30'dur, hatta üzerinize afiyet orospu çocuğu olan bir ilk okul hocam vardı.numaralarını ezberlemeyeni döverim demişti.yanlış hatırlamıyorsam, çocukluk tabi hemen ezberleyivermişim. *
(bkz: 31). çok acıydı be sözlük. kol toplantıları olurdu, giderdim. görevli hoca adımı, soyadımı, sınıf ve numaramı sorardı. 31 diyince ortaokula giden, benden yaşça büyük olanlar kıs kıs gülerlerdi. bende saf gibi ne olduğunu anlamazdım. ilerleyen yıllarda işin sırrını çözmüştüm. içimde bir yara gibi durur, o anlar aklıma geldikçe.
ilkokul güzeldi, hep belge almıştım hep "okulumuzun 10 numaralı öğrencisi ..." diye giderdi. bizimkiler karne hediyesi almazdı, o 10 yeterdi bana mızmızlanmamam için.
